Embarazadas galegas admiten "medo" e lamentan a "nula" ou pouca información recibida

Embarazadas galegas admiten "medo" ou certa "tensión" ante un parto no actual contexto de crise sanitaria polo COVID-19, á vez que lamentan a "nula" ou pouca información que, segundo aseguraron a maioría das consultadas por Europa Press, tiveron en relación ao coronavirus no seu actual estado. Ademais, afirman levar "ben" o confinamento e recoñecen que tentan evitar en parte a información para non acrecentar os seus temores.

Este é o caso de Ana Recarey, con ameaza de parto prematuro e embarazo xemelgar do que sae de contas o 4 de maio. "A situación afróntoa con nervios e medo". "Preocúpame coller o virus e que me illen, que non poida ver os bebés". Residente na Coruña, explica que o confinamento o leva "ben" xa que antes, polo seu embarazo de risco, determináronlle "repouso domiciliario". Cunha nena pequena, engade que "pasa mellor o tempo", aínda que sexa "máis difícil".

Cun ingreso hospitalario previo, sinala que nese momento as xinecólogas e enfermeiras que a atenderon "non levaban máscaras, si que usaban luvas". "Entendo que é o procedemento normal", aclara sobre a situación previa á declaración do estado de alarma.

No actual contexto, indica que procura estar informada, aínda que lamenta a "escasa, por non dicir nula" información recibida sobre o coronavirus nas citas médicas que tivo. "A última cita coa tocóloga tívena o 11 de marzo e con relación ao virus o único que me dixeron foi que evitase aglomeracións de xente". Ese día non foi á súa cita con máscara, nin lla deron. Ao volver para facer unha análise, levouna de casa.

Ao vivir na cidade e preto dun hospital, sostén que está nese sentido "tranquila". Como as demais embarazadas consultadas, afirma que non recorreu a axuda psicolóxica. Tampouco o fixo Zaida Prados, que vive en Mugardos (A Coruña) e que tamén afronta un segundo embarazo, cun fillo de tres anos. O seu non está considerado, como no caso anterior, un embarazo de risco e ata o 20 de xuño non sae de contas.

VER NOTICIAS POSITIVAS

"Hai veces que me angustio un pouco", recoñece. Cando lle toca facer probas, acode "con certa tensión polo que poida pasar". "Con todo, hai momentos en que me noto tranquila, aínda que a verdade é que estou a desexar que chegue xuño e isto sexa un mal soño". Sobre o confinamento, di que "axuda" nesta espera vivir nunha casa con leira, nun lugar afastado da cidade e que o seu fillo poida pasar máis tempo cos seus pais.

No seu caso, evita ver "todo o tempo" a información, xa que entende que a podería "prexudicar". De ver algo, só ve "a de verdade", a das fontes oficiais. "E ver as noticias positivas e non só as negativas".

Por outra banda, manifesta que "en principio" si se considera informada por parte dos profesionais que a atenden, aínda que cre que "nin eles saben moi ben que facer nalgúns casos". "Van sobre a marcha", sostén. En canto ás medidas de protección cando acode a unha consulta, lembra que cando foi a pór unha inxección "foi rápido" e a enfermeira estaba "moi protexida".

PRIMEIRO FILLO

"Estou a levar como podo esta etapa única na miña vida", resume, á súa vez, Sandra López, de Chapela, en Redondela (Pontevedra), que espera o seu primeiro fillo para xuño. "Se penso no momento do parto éntrame moito medo", recoñece, en alusión á COVID-19, pero tamén polo descoñecemento ao estar anuladas as clases preparto.

"Non me sinto segura pensando que no hospital estou a exporme a contraer o virus e a un posible contaxio da miña filla ou do meu marido", apunta. A pesar diso, indica que a tranquiliza saber que se asegure que non existe transmisión durante o embarazo.

Como as demais, sostén que busca estar entretida, informándose só "un pouco". "Xa non sabes que hai de verdade en todo o que che mostran". "Síntome totalmente esquecida e desprotexida polo sistema sanitario en xeral", engade. A fío diso, afirma que lle gustaría que lle ofreceran, por parte do seu matrón ou xinecólogo, "algún tipo de axuda vía telefónica ou en liña".

Tamén lamenta que algunhas consultas as anulen "sen máis" e que non lle faciliten "ningún medio de protección nin me informen de que medidas tomar". Ás que acode, leva unha máscara de papel que reutiliza e unhas luvas que tira tras usalos.

PROTEXERSE

Esperando o seu primeiro fillo, e de seis meses, Verónica Longueira, de Oleiros (A Coruña), manifesta que lle dá medo infectarse e que toma medidas de protección, aínda que argumenta que lle tranquiliza saber que non se transmite ao feto.

"E ao tocarme o parto para xullo, imaxínome que estará a cousa máis controlada ", di. Verónica pasa o confinamento canda a súa parella, que se encarga de facer as compras. Procura estar informada, pero non moito para non "angustiarse máis" .

Mentres, afirma que non tivo "moita comunicación" cos que supervisan o seu embarazo, aínda que admite que non lle fixo "falta". "As citas que tiña en marzo atraseinas ou directamente anuláronmas", expón esta veciña de Oleiros que, como as demais, destaca o apoio da familia e dos seus amigos. De cara  á próxima consulta, avanza que a ten este mes e que acudirá cunha máscara que adquiriu ela mesma.

PLANS QUE A COVID-19 CAMBIOU

Á súa vez, Aina Climent, unha valenciana casada cun galego e que reside en Meaño (Pontevedra), traslada que afronta ben este segundo trimestre de embarazo, do que sairá de contas en xullo. Apunta que o afrontaba "planificando" o parto para o que solicitara ter un parto natural no Hospital do Salnés, a escasos 25 minutos da súa casa, aínda que non era o hospital que lle tocaba por zona.

Aceptárona, pero a chegada do coronavirus trastornou os seus plans. Ademais, coas primeiras noticias sobre o coronavirus en España, xa alertou aos seus pais que quedasen en casa, igual que fixo ela. "Decidimos, tamén, que eu só sairei ás consultas médicas relacionadas co embarazo e pedimos a unhas familiar máscaras para protexernos ao saír de casa".

Con todo, lamenta non poder dar a luz no Hospital do Salnés, no que lle cancelaron o parto dada a saturación prevista dos centros sanitarios. "Non ían aceptar a mulleres que non fosen estritamente da zona", sinala sobre os argumentos dados.

Con "incerteza", espera a chegada do parto e cuestiona, como as demais, a "moi escasa información" recibida sobre a COVID-19, aínda que manifesta que a súa experiencia no Hospital Provincial de Pontevedra, para as probas que fixo, foi "mellor do que pensaba". 
"Cruceime apenas con tres ou catro persoas" e engade que durante a mesma ela e a súa parella optaron por que el quedase fose no coche "por precaución" e que así o farán nas próximas ecografías.

Matrona atendendo un embarazo | Fonte: remitida