O problema e a oportunidade política de Tui

Pese a todos os esforzos do señor Louzán, na cidade miñota, seguiremos a ter tres candidaturas “populares”, é o que sucede cando unha organización política como é o Partido Popular se convirte nun conglomerado de intereses político-económico de índole persoal, no momento en que ese partido non responde aos intereses persoais dos seus integrantes estes non dubidan un segundo en irse do partido e competir aparentemente con él, en aras precisamente desa persecución de intereses persoais.

Por Carlos Vázquez Padín | Tui | 29/04/2011

En Tui temos un exemplo paradigmático de como ese comportamente se repite unha e outra vez, o señor Rocha e o empregado das suas promotoras, xenro e actual candidato do PP, Moises Rodríguez (1999), o señor Capón (2003, 2007 e 2011), o señor Diz Guedes (2007) e o señor Prada (2011) presentaronse en candidaturas independentes cando o PP deixou de ser un instrumento ao seu servizo persoal pero todos eles están desexando voltar ao partido sempre que os seus intereses volten a ser satisfeitos, o cal demostra ás claras que non existe diferenza ideolóxica ou de principios algunha, isto supondo que esa organización teña principios, xa que o feito de que os seus integrantes se vaian e volten con tanta facilidade é quizá a proba máis palmaria da falta de principios de calquera tipo de boa parte dos integrantes do Partido Popular. Nada se lles pode reprochar a Patricia Ricón ou a José Ángel Villaverde por cambiarse unha vez finalizado o mandato do PP ao grupo de Capón, no primeiro caso, e facer o camiño inverso no segundo, realmente eles non notan o cambio e os demais tampouco.

Outra característica deste problema é que pasadas as eleccións é seguro que, se precisan os seus votos, se senten a falar e que nesas negociacións o interese de Tui non apareza por nengures, neste sentido se votar ao PP ou ao señor Prada (que se presenta baixo o paraugas dunha das tres pachangas do “centro galeguista”) o 22 de maio é un suicidio para o noso concello, votar á candidatura do señor Capón é un deporte de risco por varios motivos, en primeiro lugar, a experiencia demostra que os concelleiros do señor Capón en moitas ocasións non lle son fieis, o cal non pode extrañar a ninguén porque siguen a lóxica “popular” do interese persoal, podemos lembrar o caso de “Rato” de Ribadelouro ou de Alfredo de Caldelas, en segundo lugar o grupo do señor Capón apoiou durante este mandato ao señor Rocha, aprobándolle os presupostos durante dous anos, que é a votación clave nun concello, ademais de votar tamén a favor do Plan Xeral que ataca frontalmente os intereses dos viciños do rural ao diminuir a edificabilidade de moitas zonas para aumentar a mesma nos terrenos que lle convén ao señor Rocha, o caponismo xustificase dicindo que negociaron contrapartidas pero a verdade é que ese apoio produciuse en temas moi pouco claros, como o caso Macoca (presupostar case 700.000 € e gastar realmente algo máis da metade), e que ese apoio só se produciu mentres Capón negociaba o seu reingreso no PP, foron portanto, unha vez máis, os intereses persoais, neste caso políticos, os que guiaron a actuación do señor Capón Rey.

Isto non pasaria da categoria de análise politolóxica se non estivesemos a falar do partido político que, polo de agora, logra elección tras elección o apoio maioritario dos tudenses, o que convirte este feito nun grave problema político para Tui, como demostra o noso evidente e grave estancamento político, social e económico; estancamento que despois de vinte anos de goberno ininterrumpido do PP ou dalgúnha das suas escisións (1991-2011) ten un culpable claro, vinte anos despois encontrámonos nunha situación moi deteriorada na que os gobernantes municipais usaron desde a moción de censura do 1998, a administración pública local como unha plataforma para fomentar os seus negocios privados, é dificil non ver que detrás da paralización urbanística de Tui están os intereses urbanísticos do señor Rocha e do seu clan político-familiar de negocios ou o clarísimo abultamento dos presupostos do Plan E ou que as obras fanse mal a propósito para que a mesma empresa volte a “arranxalas” cada poucos meses.

A situación é tan simple como dramática, o concello está en mans dunhas poucas persoas que conciben a política como un instrumento persoal, nomeadamente económico, e non como un medio para mellorar a calidade de vida dos cidadáns e de momento, os malos, os inmorais, os faltos de escrúpulos e principios, gañan por goleada, o 22 de maio teremos unha oportunidade de cambiar a situación, como me dixo unha persoa de moita fe hai uns días, “en Tui neste momento votar ao PP é pecado” e ainda que os votantes poderán escoller entre seis candidaturas duas son as opcións nitidamente diferenciadas, a opción do “clan” ou a opción da democracia, da liberdade e do progreso que representa Converxencia XXI.

Desde que dixemos que nos presentariamos en Tui son varias as cousas insólitas que aconteceron o que demostra o papel dinamizador e moi positivo que podemos chegar a xogar no concello cando sendo unha opción extrainstitucional xa provocamos acontecementos como por exemplo que a ata daquela inoperante oposición institucional comezase, ainda que timidamente, a facer o seu traballo, que por primeira vez na historia da democracia os tres lideres autonómicos de PP, PSOE e BNG presenten ao seu candidato en Tui, que o PSOE suspendese á sua agrupación local, sin razóns obxectivas merecedoras dunha medida tan drástica, suspendendo de dereitos (pero non do deber da cota) aos seus afiliados, que a Xunta aprobase un Plan Urbanístico case igual ao que non merecera a aprobación dos conselleiros Cuiña e Feijóo (PP) e Caride (PSOE), que despois de catro anos de paralización sin explicacións (como denunciabamos o verán pasado co reparto de 6.000 folletos) o concello concedese finalmente a licenza á operadora R e que despois de trece anos sin mover un papel o PP comezase a tramitar o Plan Especial do Casco Histórico.

Non é Converxencia XXI a única causa destes acontecementos cuxo mérito tamén se lle pode atribuir a outras instancias da sociedade civil como “Intra Muros”, “Tui Rogos e Preguntas” ou a “Asociación Arcebispo Lago”, pero como mínimo é unha das máis importantes, a candidatura dos señores Rodríguez e Rocha (PP) encarna o problema político de Tui e Converxencia XXI a sua grande oportunidade, o vindeiro 22 de maio a transformación que tanto precisamos en Galicia cara os estándares democráticos, de liberdade e de progreso do centro e do norte de Europa comeza en Tui, Vigo, A Coruña e Santiago e pasa pola entrada nos concellos dunha opción seria de centro liberal galeguista e europeista.