Aseveraba o escritor Enrique Vila-Matas que “os escritores acaban sós e acaban mal”. Certamente a inquietude que golpea cos seus dentes de desazón a cabeza dun “acumula letras e sentimentos” pode producir trastornos mentais que, levados á folla en branco, en ocasións chegan a converterse en fermosas sinfonías que logran que o lector goce dunha maneira sobresaliente, sinxelamente elevada.