Dominio feminino nos prestixiosos premios Xerais 2020

Dúas mulleres e un home serán os galardoados este ano cos Premios Xerais 2020. Trátase de María Marco Covelo, Antonio M. Fraga e Andrea Maceiras. María Marco Covelo proclamouse  gañadora do premio Xerais de novela coa obra Coidadora, mentres que Antonio Manuel Fraga fíxose co Jules Verne de literatura xuvenil con santoamaro e Andrea Maceiras gañou ou Merlín de literatura infantil coa folla azul.  Cada un dous tres galardóns está dotado con 10.000 euros e a publicación da obra por Edicións Xerais de Galicia.

María Marco Covelo (Vigo, 1979) gaña o Xerais coa súa primeira novela, unha obra na que aborda ou tema das coidadoras. "Faino desde a perspectiva de alguén que coñece ben esa profesión de maneira que é quen de meternos na pel das persoas que ou desempeñan, facéndonos partícipe da angustia que, en ocasións, provoca este traballo", destacou o xurado que salientou focos temáticos vinculados á ciencia ou ao lirismo que agroma nas súas páxinas. "Supón o inicio dun camiño novo e excitante por explorar", asegurou a autora tras coñecer a concesión do premio. 

Antonio Manuel Fraga (Pontedeume, 1976) escribe en Santoamaro sobre un grupo de amigos e amigas que veñen de rematar o bacharelato e quedan os sábados de verán pola noite na praia coruñesa da que o libro toma o título, aproveitando así o tempo que lles queda antes da previsible separación por mor dos estudos universitarios. O xurado destacou "a súa linguaxe próxima, clara e concisa, cun estilo directo onde mandan os diálogos áxiles". Para o autor, que xa gañara o Merlín no 2013, é un libro importante polo que supuxo de exploración de territorios narrativos novos, así como polo feito de que é a primeira novela que rematou dende que estreou a paternidade.

 

Andrea Maceiras (A Coruña, 1987) narra en A folla azul a historia de Husu Aké, unha nena que pertence ao pobo amazónico dos Tacaré. Husu Aké, "a nena dos ollos de luz" accede grazas á súa avoa, que ten un soño premonitorio, a un segredo para salvar o seu pobo da ameaza da enfermidade e da morte. "É un berro contra a desigualdade, contra a destrución dos recursos naturais, e un canto a favor da cooperación e do compromiso individual polo ben común", destacou o xurado. A autora explica que escribiu A folla azul antes da pandemia, "e agora aínda ten máis vixencia", pola súa mensaxe de que construír un mundo diferente non é unha utopía, senón unha realidade necesaria.