Corrupción "friki" en Mugardos
laopinióncoruña.es » Opinión
AL TRASLUZ
Corrupción `friki´ en Mugardos
Fernando González Macías
Nisto do urbanismo delituoso, conveñamos en que hai corrupcións e corrupcións. Corrupcións grandes, medianas e pequenas. Corruptelas máis ou menos descaradas. Con enormes pelotazos en forma de recualificacións ou a base de comisións ilegais. Mediando ou non financiamento ilegal dos partidos. A gama é moi ampla. E logo está o de Mugardos, que é punto e aparte.
Ata un policía apellidado Torrente anda polo medio. E é que, se efectivamente chégase a confirmar como unha trama de corrupción urbanística, no caso de Mugardos non se botaría en falta case ningún dos elementos que constitúen a base dunha desas comedias frikis de tanto éxito no cine español. Xunto a unha historia un tanto disparatada, a clave adoita estar nuns cantos personaxes pintorescos en actitudes case grotescas.
Resulta que o alcalde de Mugardos non se decataba de nada. Presentouse a si mesmo, caricaturizado nunha especie de firmón, que outorgaba as licenzas urbanísticas a cegas, sen cuestionarse nunca os informes dos técnicos, nin atender ás denuncias de irregularidades que lle expuñan concelleiras cos que chegou a compartir tarefas de goberno e que, xa que logo, debían merecerlle crédito. O nacionalista Fernández Barcia debe ser dos que cren que por ser boa xente e ter as mans limpas hai que perdoarlle que faga a vista gorda e con ela un claro abandono de funcións. Poderá non ser imputado penalmente, pero a súa actitude, como mínimo neglixente, debe carrexar responsabilidades políticas.
Logo está o papel estelar da oposición mugardesa, unha parte da cal foi antes goberno. Oxalá non chegue a acreditarse que ao abandonar o poder caéuselles véndaa dos ollos e xa que logo as súas denuncias non responden a un sentimento de despeito. Como é desexable que non haxa nada de oportunismo en que sexa precisamente agora, en vésperas electorais, cando a fiscalía ou a policía xudicial póñanse a facer limpeza
E finalmente, disputando o primeiro plano ao peculiar policía polivalente e á súa esposa, unha xente guapa, arquitectos, aparelladores e empresarios ferroláns, dos que habitualmente lles mirarían por encima do ombreiro, pero que se pringan con eles no lodo talvez pola irresistible atracción dun certo cutrelux. Que cousas.
É esperpéntico, pero tamén moi triste, constatar que non se fai urbanismo limpo nin sequera en municipios moi pequenos, de apenas tres mil habitantes, de escaso interese turístico ou residencial, aínda que sexan costeiros. E que a podremia urbanística esténdese en todas as direccións do mapa e por encima da cor política de quen gobernan os concellos. É como un terrible virus mutante, que destrúe a integridade das persoas e fronte ao cal parece que non houbese vacina efectiva. Haberá que encargarlla a Patarroyo...
FERNANDOMACIAS@TERRA.ES
