"Tontiño non é o presidente de nada, é o voceiro do goberno colonial," Toma máis populismo enebejero.
Tranquilo polo dos bancos, aquí non quebrará un só banco. A crise de Estados Unidos tén que ver con que, entre a suba do precio da vivenda e agora o seu desplome, a suba dos intereses, da gasolina e de tódolos productos básicos, o empeoramento continuo do mercado laboral pola "flexibilización dos contratos" (ben sabemos o que quere dicir iso) e máis a suba da débeda pública (que xa alcanza o 84% do PIB) que terán que pagar antes ou despois, por non falar da desconfianza que supón ter que pagar polo médico en caso de enfermidade; entre todo iso, o americano medio, o consumidor ianqui medio, tivo que dicirse a sí mesmo ¡non o aturo máis!¡non podo consumir a este ritmo!¡Teño que baixar da nube e aforrar (se podo) xa que agora os bancos non dan crédito nin para pagar o médico!
Chámanlle "falta de liquidez" a esta crise. O que quere dicir é que a xente non pode meter máis cartos nas contas das empresas.
En España ocorría algo parecido con Aznar e a lexislatura anterior, o mercado inmobiliario estaba inflado, pero hai moitas diferencias:
1. A cuantía da sobrevaloración: En EEUU a sobrevaloración total (polo tanto, diñeiro que nunca existíu realmente e que agora desaparece tamén da ficción) se estima en cincuenta billóns de dólares. Ou sexa 167000 dólares por norteamericano. En España é importante o dato, pero non tanto. Sobre todo porque o suave aterrizaxe do 2007 impediu que moitos comprasen; en EEUU comezou a baixar case de súpeto o prezo, sen previo aviso.
2. A débeda pública de España é do 32% do PIB, moito máis baixa ca de case calquera país; hai capacidade de reacción. En Estados Unidos é de un total de 11'3 billóns de dólares, un 84% do PIB. Entre os trescentos millóns de estadounidenses=38000 dólares*persona. A típica familia de catro persoas tén que afrontar unha débeda pública de 152000 dólares. Sen contar intereses. Iso multiplicado por un país de trescentos millóns de persoas, uns oitenta millóns de familias. Para darse conta da magnitude da débeda. É una losa moi pesada; máis pesada aínda se temos en conta que pode aumentar e EEUU entrar en recesión.
2. As solucións que toma EEUU é de salvación de compañías. Pero Bush non sei como quere que as compañías teñan a mesma liquidez se o mercado se contraeu tanto. é de caixón. Se General Motors apenas vende agora é porque os ianquis, o primeiro gasto que recortan, é o coche novo.
Bush ignora iso, e tamén ignora que, sen mercado, por moitos cartos que poña, a cousa non aguanta.
En cambio en España, as medidas están destinadas a manter o mercado. Rimos dos 400 € a esgalla, pero o certo é que é máis ou menos o que suben as hipotecas polo incremento do Euribor. En España pasarémolas canutas, porque hai crise; pero Estados Unidos simplemente non aguantará. O incrible é, que na situación na que están, todavía non pensen en mellorar as condicións de vida dos norteamericanos para impulsar o mercado. Iso é xusto das primeiras cousas que Roosevelt fixo no seu New-Deal: aumentar os salarios e diminuír o número de horas de traballo.
Pero os republicanos son dogmáticos, e non os seus dogmas non lles permiten axudar aos pobres (aos ricos sí, por suposto); e por iso quebrarán.
Nós a rir das novas prestacións sociais do goberno, todos a tomalo a chiste; pero serán parte da nosa salvación. De feito os países nórdicos nin se van enteirar da crise; pois levan moito tempo aplicando un modelo de protección ao cidadán que fai imposible que de súpeto desconfíe de todo o escenario económico e decida gardar os cartos no bote por se enferma e o seu seguro médico (privado) quebra.
3. As nosas exportacións están a aumentar, o cal aporta liquidez. Estamos cambiando de sistema; do especulativo ao industrial. Canto antes ocorra iso, mellor. Estamos a perder moreas có tema do mercado inmobiliario, pero tamén estamos xenerando fontes de postos de traballo e de ingresos alternativas. Chegará un momento no que o paro comece a diminuir.
Iso sí, eu por se acaso empezaréi a estudar chino; e o pouco que consiga aforrar sacaréino do banco e invertireino en comprar ouro, que é un metal que a súa demanda non depende da estabilidade do mercado corrente; ou en comprar iunaes chinos (porque inevitablemente, o euro váise devaluar coa quebra de EEUU; e a China vanlle esixir unha revalorización da súa moeda para que poida substituír a EEUU coma mercado).
