Como conseguiu sobrevivir durante tres días á deriva o mariñeiro galego do Senefand 1?

Fernando Argibay, xefe de máquinas do Senefand 1 e único sobrevivente galego do naufraxio do buque, narrou este martes ante os medios os angustiosos minutos vividos durante o suceso e a travesía de tres días á deriva que sufriu, xunto con sete compañeiros, ata que foron rescatados, algo que lle deixou "moralmente decaído". "Vou pensar moito volver ao mar", sentenciou.

Á súa chegada desde Senegal a Galicia, o mariñeiro moañés agradeceu o apoio recibido por parte da armadora viguesa, Profand, as autoridades e as empresas que "deixaron os seus barcos" para buscalos despois do afundimento do Senefand 1, sucedido o pasado 8 de febreiro, á vez que pediu "intimidade" para el e para a súa familia.

Visiblemente emocionado, lembrou aos seus compañeiros aínda desaparecidos, especialmente ao patrón do buque, o galego Vicente Pazos, "unha das perdas que lamentamos", dixo.

O xefe de máquinas viu por última vez ao outro galego embarcado no Senefand 1 pouco antes de que o barco dera a volta, dentro da ponte de mando. "Achegueime ao cristal, mirei para dentro e vin a Vicente alí, e griteille 'Vicente, Vicente!', pero el mirou para o min e quedou queto", apuntou.

Durante os días que os sobreviventes permaneceron á deriva, tres, o galego perdeu "a esperanza" de atopar ao patrón, que cre que permanecía dentro da ponte de mando ao afundirse o buque. "Se o atopasen, que alegría, pero non. Era máis probable que atopasen ao engrasador e ao outro mariñeiro e tampouco os atopamos", lamentou.

EXCESO DE PESO

O relato do xefe de máquinas arrinca sobre as 21,00 horas do 8 de marzo, cando o Senefand 1 zozobrou tras subir a carga. "Vimos que o saco viña cargado, víase ben", lembrou Fernando Argibay, "para o barco que eramos nós había moita cantidade".

O exceso de peso, unido a que a rambla do barco estaba desprazada cara a estribor provocou a zozobra. "Démonos conta enseguida", ratificou o xefe de máquinas, que baixou entón ao corredor "a ver que pasaba".

"Vin vir ao cociñeiro e ao primeiro oficial, que me dixeron que había moita auga no parque de pesca", contou Argibay, que constatou a entrada de auga e que esta entrando "pola porta de popa". "Chamei ao engrasador e díxenlle 'vámonos xa'", xa que o barco "estaba zozobrando cada vez máis".

Naquel momento, o xefe de máquinas tivo que manterse á boia agarrándose "ao marco da porta" e nunha situación case horizontal, momento no que viu e chamou por última vez ao patrón Vicente Pazos.

"Tívenme que agarrar á varanda, de alí subín ao casco, á quilla de balance e á quilla, porque o barco xa se deu a volta", lembrou Fernando Argibay, que permaneceu neste punto, xunto ao engrasador e outro mariñeiro, ao redor de media hora.

NADANDO ATA AS BALSAS

Outros sete compañeiros, desde a auga, despregaran e uniran xa as balsas salvavidas e tentaron achegarse ao barco envorcado para recollelos. Con todo, "coa corrente que había era imposible".

"O barco empezou a afundirse e díxenlle ao engrasador 'hai que tirarse e nadar, hai que dar o todo polo todo e chegar ás balsas como sexa'", apuntou o sobrevivente, que subliñou que o engrasador era o único do tres que se atopaban sobre a quilla que tiña chaleco salvavidas, dado que cando empezou o naufraxio atopábase durmindo. "Eles tiráronse, eu aguantei un pouco máis e tireime, e nese momento o barco afundiuse", lembrou o xefe de máquinas.

Aínda que o tres quedaron á boia, só Fernando Argibay puido chegar ata a balsa salvavidas cos seus compañeiros. Desde a balsa, aínda puido falar co engrasador e o outro mariñeiro, ata que, finalmente, "perdeuse a súa voz". "Chamamos por el e non contestou, e de aí en diante andamos á deriva tres días ata que veu un barco e nos rescatou", indicou o xefe de máquinas. Tanto o patrón como os dous mariñeiros senegaleses permanecen aínda desaparecidos.

AS ÚLTIMAS BENGALAS

Durante o tres días que os sobreviventes pasaron á deriva, ata que foron rescatados na madrugada do domingo, estiveron "a lanzar bengalas aos mercantes que pasaban". "Tiñamos víveres, pero bengalas lanzámolas case todas, as últimas foron as que nos salvaron a vida", dixo.

Fernando Argibay dixo que non ten "nin idea" de por que a radiobaliza non se activou, aínda que "puido quedar enganchada na rede".

Desde a subida da carga ata o afundimento, o sobrevivente calcula que pasou unha media hora, aínda que o barco afundiuse por completo "en cinco minutos".

Fernando Argibay confesou sentirse "fisicamente ben", aínda que "moralmente decaído" e "algo canso". Sobre o seu futuro, aínda o deixa aberto á espera de recuperarse do susto: "Vou pensarme moito o volver ao mar".