O Seprona despraza expertos a Galicia e lembra que a choiva apaga o lume pero non axuda á investigación

O Servizo de Protección da Natureza (Seprona) da Garda Civil desprazou á zona afectada polos incendios a persoal especialista en investigación de incendios forestais procedentes da Unidade Central Operativa de Medio Ambiente (UCOMA), en apoio das súas unidades en Galicia e en Asturias, e lembrou que a choiva "axuda a extinguir" os lumes, pero "non é beneficiosa" para a tarefa do investigador.

Así o explicou, en declaracións a Europa Press, o tenente Luís Fernando Solanas, da Xefatura do Servizo de Protección da Natureza, quen advertiu de que as choivas poden "borrar algunhas das pegadas ou das claves que despois hai que interpretar".

Segundo manifestou Solanas, a investigación de incendios forestais "esixe uns coñecementos policiais e técnicos moi exclusivos", e hai que ter en conta a "singularidade" dos delitos xa que "no monte non hai testemuñas".

"O monte non nos fala e cando conseguimos chegar á escena do crime, esta atópase carbonizada", subliñou. Solanas sinalou que "recuperar e conseguir probas" que sirvan para poder ser utilizadas nun xuízo é "francamente difícil".

En relación co método de investigación que seguen os equipos expertos do Seprona, o tenente detallou que o primeiro paso é solicitar datos históricos, é dicir, estudar as estatísticas e os datos históricos meteorolóxicos, para comprobar "se se seguiu un patrón ou unha pauta de incendios forestais na mesma zona".

A continuación e unha vez localizada a zona de inicio do lume, segundo apuntou Solanas, os especialistas se personan no lugar co maletín de investigación, para levar a cabo a inspección ocular. "Temos que chegar ata a orixe do lume e identificar o método de ignición", destacou, á vez que matizou que iso se realiza a través da interpretación dos vestixios que deixan as lapas.

"Os vestixios que deixa o lume poden ser de moitas clases. O lume no seu avance tópase cunha roca e pola parte na que incide a roca presenta unha cor moito máis ennegrecido que a parte posterior. Identificando esa roca pódese saber a dirección que seguiu o lume", aclarou.

Outro dos vestixios, como especificou o mando do Seprona, son as graminias que se atopan no bosque, unhas plantas que cando son afectadas por unha fonte de calor os seus talos caen "todos" cara a esta fonte. Ademais, se a potencia calorífica é "suficiente" para queimar o talo, este "vai quedar biselado".

Tras acoutar a zona de inicio, prodúcese a recollida de probas e a zona de mostras. "Todo aquilo, materiais, probas que non debesen estar no monte. Estamos a falar de plásticos, de acelerantes e retardantes, material orgánico, etc. Todo isto recolleito, facendo diferentes tomas de mostras, vanse a enviar ao laboratorio", remachou, para despois subliñar que despois "vén a parte máis difícil, unha investigación policial posterior para tentar relacionar todas as probas co autor dos feitos".

PARECIDO A UNHA INVESTIGACIÓN POR ASASINATO

Para o tenente do Seprona, isto último é unha investigación "francamente dificultosa" xa que hai que utilizar uns parámetros de investigación "moi parecidos ao que sería unha investigación por homicidio e por asasinato".

Doutra banda, o tenente indicou que as causas dos incendios forestais son as naturais (4%) e as orixinadas polo home (96%). Así, precisou que aqueles lumes causados pola acción humana poden ser "neglixencias, é dicir, actos ou descoidos" nos que a intención final non é provocar un incendio forestal; ou ben intencionados, que seguen "un patrón común" como son múltiples focos, o uso de retardantes ou acelerantes, ou que se producen á noitiña "cando os medios de vixilancia xa non están activos".

"Queren provocar un incendio e pon todos os medios para causar danos e provocar ese incendio", agregou Solanas, á vez que apuntou que as motivacións poden ser "moi variadas", entre elas, o beneficio económico, danos a terceiros ou tentar extorsionar á Administración. "O algunhas ocasións vímolo", remachou.

Solanas lembrou que "hai que diferenciar entre persoa incendiaria e pirómano" porque este último "non ten control dos seus impulsos, dalgunha maneira obtén pracer observando o incendio ou a súa extinción". "Lamentablemente, non teñen un patrón de conduta común", concluíu.