Argumentan os órganos arcillosos sistémicos ao servizo da plutocracia internacional, e correa de trasmisión da vergoñosa partitocracia depredadora que padecemos, que “o estancamento demográfico e a mala planificación da formación profesional están na orixe da crise que se cerne sobre diversos sectores da economía española”. Todo iso aplaudindo aos culpables e destrutores que nos manipulan desde que José Vélez cantou en eurovisión. Desde aquela non paramos de bailar o valse.
Veñen dicir, coa súa chulería liberal, que tras décadas de ponzoñoso progreso de falsas conquistas sociais, que cando se xubilen os sí nacidos entre os anos 1958 e 1977 virá mais sacrificio para os pagadores de impostos. Cando arrinconen aos que están agora en paro, aos que teñen traballos precarios, ou mal pagos, cando os retiren con xubilacións pobres (xa o están anunciando…con risitas e copia pegas de bolseiros), será, din os abanderados da falsa bandeira, o inicio de graves males aínda maiores que os actuais. A impostura é maléficamente maiúscula. E a claridade coa que expoñen o seu proxecto cega polo seu resplandor.
Os poderosos na súa quenda democrática de mamandurria non fan mención á política antinatalidade desenvolvida nos últimos 40 anos. A súa política de falsa bandeira progresista non axudando ás familias triunfou, e chega o momento de comezar a súa axenda no presente século. Chámana axenda 2030 co seu sorriso KissKiss Gold and Diamonds de Guerlain, e cara de Prestige Cúrea de Dior. Os malos disfrazados de bos seguen co mesmo manexo, afanándose en impoñer baixos salarios, paro estrutural, políticas antifamilia. Todo envolvido co papel de progresía de histriónicas bandeiras e eslóganes estridentes. Manteñen a inexistente planificación da educación tanto profesional como universitaria. E como estamos no seu Demos-grazas, ninguén é culpable. Eles, os sucesores da camarilla de Fernando VII, os que cortan o bacallau e reparten a guita, (a dereita da esquerda e a esquerda da dereita), acordaron que tras a súa “movida” dos últimos 40 anos vén a próxima resaca para os traballadores.
É certo que o placo do Bernabéu está moi satisfeito cos ministros antichuletones, xa que lles garanten a paz servil que precisan para acumular capital. Mentres, os progres paulovianos están a esperar que gobernen os da próxima quenda para saír á rúa e desafogar a súa irritación confinada. Será en balde xa que o torneo xa esta amañado e o resultado apalabrado entre a dereita da esquerda e a esquerda da dereita. E así tempada tras tempada bailan o valse.
E é que estamos a asistir ao investimento da conciencia moral sinalada polo profeta Isaías: “Ai dos que ao malo chaman bo, e ao bo malo; que fan da luz tebras e das tebras luz; que poñen o amargo por doce e o doce por amargo!”.