Feijóo, cómodo no Lalín de Cuíña

O presidente da Xunta, Alberto Núñez Feijóo, volveu á Festa do Cocido de Lalín. Pero, desta volta, non o fixo como comendador dun acto que o novo rexedor decidiu suprimir por consideralo máis propio de revistas do corazón.

Feijóo e Rafael Cuíña na Festa do Cocido de Lalín

Desta volta, Feijóo foi a Lalín para entregar o premio Aldea Singular, un novo premio co que Rafael Cuiña quere potenciar e promocionar o rural do seu concello. E, precisamente no berce do cuiñismo, no Lalín que Xosé Cuíña --pai do actual rexedor-- fixo un feudo inexpugnable para o PP, volveu Feijóo a sentirse cómodo e a destacar a importancia da Galicia rural que é a que lle dá a maior parte dos votos.

Unha comodidade que foi mútua con Cuíña fillo, rexedor da localidade baixo as siglas de Compromiso por Galicia, logo de abandonar o PP e apostar por unha forza nacionalista de corte moderado. Rafael, a diferencia do seu pai, deu o paso ao sector galeguista, e incluso máis alá, con apoios claros durante as pasadas xerais á candidatura do BNG, Nós-Candidatura Galega.

Pero Feijóo sentiuse cómodo nesa nova Lalín de Cuíña, a pesar de que xa non é a Lalín do PP. Por iso, na XLVIII Feira do Cocido de Lalín, volveu a amosar a súa predileción por esta festa e desexou que obteña o recoñecemento oficial internacional que se merece e que xa lle deron “oficiosamente moitos visitantes chegados dos lugares máis diversos”.

E Rafael Cuíña, sabedor da importancia simbólica que este xesto ten, tamén coidou, e esplotou, a visita de quen un día foi inimigo do seu pai. Pero aquelo xa pasou á historia e o Lalín do novo Cuíña pretende ser o centro da nova política na que poden coincidir alcaldes das mareas como Xulio Ferreiro ou Martiño Noriega, con dirixentes populares como o conselleiro de Cultura, Román Rodríguez (tamén de Lalín) ou a presidenta da deputación de Pontevedra, Carmela Silva.

Feijóo, Cuíña e Román Rodríguez na Feira do Cocido de Lalín

Na súa visita á capital do Deza, o titular da Xunta aproveitou, ademais, para sacar a súa faciana máis rural e destacou que a aldea galega é un centro de solidariedades onde a persoa necesita do grupo, e o grupo precisa as persoas. “Un sentimento grazas ao cal Galicia foi quen de superar todas as eivas que lle deparou o destino”.

"A infancia da gran maioría dos galegos está unida a unha aldea --el mesmo ten suliñado que pasou moito tempo nos Peares--, a unha patria pequena, chea de seres queridos e dunha paisaxe humanizada", dixo. “Galicia é un país aldeán, pero que ninguén pense que iso é unha desvantaxe, senón todo o contrario”, engadiu, porque o mundo intercomunicado no que agora vivimos “precisa dun valor esencial que aprendemos na aldea, o sentido de comunidade”.