O fenómeno de Podemos

A impetuosa aparición de PODEMOS na escena política do Estado español, converteuse nun fenómeno nunca antes visto na xeografía europea. Moito se está escribindo sobre este fenómeno, que acapara as noticias, comentarios, faladoiros e editoriais, non só do territorio español, senón tamén do exterior. Moitos queren darlle unha interpretación a este fenómeno e cada analista, ou a propia xente, saca unhas conclusións distintas. Malia iso existen algunhas claves, para poder lograr achegarnos á análise máis correcta. Por unha banda este movemento é unha expresión do 15 M, sen aquel acontecemento - semellante ao Maio Francés- non existise a creación de PODEMOS. Naquel histórico movemento cidadán a poboación manifestouse en todos os recunchos da península, contra a clase política gobernante, esixindo maior democracia e participación cidadá.

Por Lois Pérez Leira | Vigo | 25/11/2014

Doutra banda a esquerda tradicional, expresada especialmente en Esquerda Unida, no canto de interpretar estas opinións emerxentes da sociedade, que reclamaba novas formas de facer política, continuo cos seus métodos burocráticos e aparatistas. A convocatoria ás eleccións europeas, puxeron en evidencia que Esquerda Unida, no canto de ser a columna vertebral dunha Fronte Ampla Rupturista, apostaba por defender a súa marca, os seus interese corporativos internos e a súa economía partidaria. Coma se tratásese dunha empresa política, onde había que darlles continuidade aos empregados do persoal fixo.

Esta decisión sectaria e inclusive prepotente de construír espazos de confluencias, determinou que un grupo de mozos intelectuais universitarios, encabezados por Pablo Igrexas, Iñigo Erejón e Juan Carlos Monedero, conjuntamente con Esquerda Anticapitalista, (organización trotskista) resolvesen crear unha nova alternativa política, cun discurso innovador, que sintetizaba as aspiracións do 15 M e dábanlle forma e contido político ás mesmas.

Algúns se preguntan cal foi o éxito inicial. Malia existir moitas respostas, dúas cuestións son fundamentais: a vocación de poder do grupo fundador e a rápida conexión coas necesidades da xente, que quería escoitar un discurso novo. O momento político era único: O máis alto nivel desemprego, descredito dos partidos políticos, corrupción xeneralizada, unha monarquía que se caía a pedazos e unha esquerda sen olfato.

Doutra banda algúns medios de comunicación apostaron -por distintos intereses- por este excelente comunicador, que é Pablo Igrexas, axudando a instalar a súa figura.

Os analistas políticos supoñían que esta formación podería chegar a conseguir un representante no Parlamento Europeo. Faltando algúns días para as eleccións, a súa intención de voto foi aumentando, ata facer explotar os cálculos electorais, coa obtención de 5 deputados europeos. A partir daquel resultado, día a día, en forma vertiginosa, foise construíndo o fenómeno Pablo Igrexas e PODEMOS.

Estes resultados marcaron a política española, a axenda do resto de organizacións e inclusive, inflúo na abdicación do Rei "caza elefantes".

En poucos meses PODEMOS converteuse nunha forza electoral que pretende gobernar España, cun amplo apoio electoral, dunha importante parte da sociedade, que van desde os votantes do PP, PSOE, a esquerda en xeral e os sectores que normalmente abstéñense. Unha autentica revolución electoral. Neste breve pero intenso percorrido político PODEMOS xa deixou varias vítimas, especialmente Esquerda Unida, que pode desaparecer electoralmente e inclusive orgánicamente.

O discurso de PODEMOS acusado de populista, é simple e realista: máis democracia, máis participación cidadá, xeración de emprego, loita contra a corrupción e "A Casta", que se alterna no poder.

A súa ideoloxía é pragmática e posibilista, os seus dirixentes son discípulos do intelectual arxentino postmarxista Ernesto Laclau, cuxa influencia sobre as concepcións estratéxicas de Podemos, foron determinantes á hora de elaborar a súa folla de ruta. O propio Ernesto Laclau sinalo no 2005, que se pode aplicar a este fenómeno de PODEMOS: "Cando as masas populares que habían estado excluídas incorpóranse á area política, aparecen formas de liderado que non son ortodoxas desde o punto de vista liberal democrático, como o populismo. Pero o populismo, lonxe de ser un obstáculo, garante a democracia, evitando que esta se converta en mera administración".

Naceu en Vigo en 1953, emigrando á Arxentina cos seus pais sendo aínda un neno. En 1990 retorno definitivamente a Galicia, especializándose en temas migratorios. Durante estes últimos anos escribiu numerosos libros sobre a emigración galega e impartiu distintas conferencias en distintos países do mundo. Nos últimos anos se dedicou ao documentalismo sendo director de 18 documentais. Na actualidade é o secretario xeral de Nova Esquerda Socialista, organización que participa do Novo Proyecto Común. Foi distinguido en numerososa oportunidades, sendo nomeado cidadán ilustre da cidade de Salvador de Bahia.