O Tribunal Supremo avala que un cliente poida presentar varias demandas por cláusulas abusivas dun mesmo contrato
O caso remóntase a 2021, cando o Xulgado de Primeira Instancia nº14 de Vigo ditou sentenza declarando nulas as cláusulas que impuñan ao consumidor demandante o abono dos gastos de constitución dun préstamo hipotecario e a comisión de apertura
Por Europa Press / Redacción | MADRID | 05/11/2024 | Actualizada ás 17:07
O Tribunal Supremo avalou que unha mesma entidade financeira sexa condenada de forma recorrente en costas aínda que o consumidor reclamase varias cláusulas abusivas en diferentes procesos xudiciais. O órgano pronunciouse así nunha sentenza do pasado mes de setembro, onde respondía a un recurso de casación interposto por un consumidor sobre as condenas en costas dunha sentenza previa. O caso correu a cargo do despacho Legalsha.
En concreto, o criterio do Supremo, que crea xurisprudencia, determina que se pode condenar a costas a unha entidade bancaria cando un consumidor exercite accións de nulidade de cláusulas abusivas e de devolución de cantidades que sexan derivadas dun mesmo contrato de consumo (como un contrato dun crédito hipotecario), aínda que as solicite por separado en distintos procedementos xudiciais. Ata a data, algúns tribunais determinaban que as reclamacións paralelas supuña actuar dun modo fraudulento, polo que se consideraba nula unha cláusula pero non se condenaba ao banco a devolver importes, estimaba parcialmente sen costas.
O caso remóntase a 2021, cando o Xulgado de Primeira Instancia nº14 de Vigo ditou sentenza declarando nulas as cláusulas que impuñan ao consumidor demandante o abono dos gastos de constitución dun préstamo hipotecario e a comisión de apertura, sen efectos restitutorios (pois este non foron solicitados na demanda) e sen condenar en costas á entidade, por entender que existira unha estimación parcial.
Esta sentenza foi recorrida en apelación por de o despacho e a Audiencia Provincial de Pontevedra confirmou o pronunciamento da Instancia, engadindo que a existencia de preitos anteriores polo mesmo contrato e outras cláusulas (como a cláusula solo), coa mesma estratexia (primeiro reclamar a nulidade, e nun preito posterior a cantidade correspondente), entrañaba unha fraude procesual, polo que estaba xustificada a non condena en costas á entidade. Finalmente, o consumidor levou o seu caso mediante un recurso de casación ante o Supremo, que estimou a súa pretensión e condenou en costas á entidade bancaria.
