O TSXG valida o plan da Xunta para as Fragas do Eume
Tal e como informou o TSXG, a Sala rexeitou as alegacións relativas aos trámites de participación e información pública e considerou conforme a Dereito o plan de ordenación, polo que se aprobou o plan reitor do parque natural
Por E.P. | Ferrol | 20/03/2025 | Actualizada ás 18:29
A sección segunda da Sala do Contencioso-administrativo do Tribunal Superior de Xustiza de Galicia (TSXG) rexeitou o recurso interposto polo Concello de Pontedeume contra a desestimación do requirimento previo que presentou contra o Decreto 21/2023, de 2 de marzo de 2023, polo que se modificou o Decreto 211/1996, de 2 de maio, que aprobou o plan de ordenación dos recursos naturais do espazo natural das Fragas do Eume e polo que se aprobou o plan reitor de uso e xestión do mesmo.
Tal e como informou o TSXG, a Sala rexeitou as alegacións relativas aos trámites de participación e información pública e considerou conforme a Dereito o plan de ordenación, polo que se aprobou o plan reitor do parque natural.
En canto á coordinación dos espazos, os maxistrados explican na sentenza que "o feito de coincidir o territorio do parque natural co espazo da Rede Natura 2000 ZEC Fragas do Eume, non leva que fose necesaria a adaptación do plan director da Rede Natura 2000", xa que destaca que o plan reitor "configúrase como o instrumento de xestión específico do parque natural, de maneira que as previsións do plan director da Rede Natura 2000 poderán aplicarse para completar o plan reitor do Parque Natural Fragas do Eume, dado o seu carácter de complementariedade".
Así mesmo, a Sala destaca que o plan reitor "ten en conta o feito de tratarse dun espazo igualmente cualificado como integrante da Rede Natura 2000", pois indica que "recolle de maneira expresa numerosas e constantes remisións á normativa de aplicación á Rede Natura 2000, co obxecto de facer efectiva a coordinación da normativa de aplicación e os mecanismos de planificación".
"O Decreto impugnado modifica no seu artigo 1 a zonificación do Plan de Ordenación dos Recursos Naturais do Parque Natural Fragas do Eume, aprobado por decreto 211/1996, de 2 de maio, coa finalidade de homoxeneizar as denominacións da zonificación dos distintos parques naturais e delimitar ditas zonas sen alterar de ningún modo os límites do espazo protexido", explica o alto tribunal galego na sentenza.
Ademais, engade que a proposta da nova zonificación "realizouse a través dos traballos feitos polos técnicos da Dirección Xeral de Patrimonio Natural e foi trasladada aos representantes dos colectivos máis representativos afectados pola norma nas reunións celebradas no parque natural no primeiro semestre de 2022, reunións nas que estiveron representados propietarios, concellos, asociacións ecoloxistas, asociacións de custodia do territorio, asociacións de veciños, asociacións de tipo socioeconómico, empresas de natureza e outras".
ZONAS
Así, a Sala sinala que do seis categorías existentes (zona de reserva, zona bosques, zona de rede fluvial, zona de matogueira e pasto, zona de repoboación e zona agropecuaria) do anterior plan de ordenación, pásase ao catro categorías actuais: zona de reserva, zona de uso limitado, zona de uso compatible e zona de uso xeral.
O artigo 1 do decreto, segundo o fallo, "refírese a a modificación da zonificación do plan de ordenación dos recursos naturais do parque natural, aprobado polo Decreto 211/1996, de 2 de maio, co obxecto de homoxeneizar as denominacións da zonificación dos distintos parques naturais e delimitar ditas zonas (sen alterar os límites do espazo protexido)".
Do mesmo xeito, o TSXG destaca que "lle corresponde á Comisión Europea a aprobación da lista de lugares de importancia comunitaria, a partir dunha lista de espazos propostos polas comunidades autónomas ou pola Administración Xeral do Estado no ámbito das súas respectivas competencias", á vez que engade que "ditas zonas serán posteriormente declaradas como zonas especiais de conservación polas administracións competentes".
O tribunal indica que, "conforme refire a Administración demandada, e non se desvirtúa pola parte demandante, salvo lixeiros cambios nos límites de LIC fronteirizos relativos a axustes ao límite dixital acordado da comunidade autónoma, trátase dos mesmos límites inicialmente aprobados pola Comisión".
A Sala tamén desestimou a alegación referente á memoria económica do plan impugnado, xa que rexeitou, en contra do defendido pola parte recorrente, que deba "incluír un catálogo das indemnizacións a favor dos propietarios como consecuencia das limitacións e prohibicións que recolle". A sentenza non é firme, pois cabe presentar recurso de casación ante o Tribunal Supremo.
