Volve a primavera

Desta maneira moitos dos que  que denantes eran de centro agora queren arrimarse ó sol que máis  quenta e buscan refuxio noutras siglas afirmando que o fan polo ben dos cidadáns.  

A dereitona non sabe nin pode  vivir sen poder. Mellor non pode camiñar sen ter o mando nin sen sentirse dona desa España á que tanto di protexer e querer. Por iso, a señora Ayuso, nun alarde de soberbia di que España lle debe unha, pois sacou do goberno do Estado ó comunista Sr. Iglesias.

A verdade é que a moción de censura de cidadáns, tentando dar un xiro radical a súa política de alianzas, acelerou un feito que, dende a transición  nunca se vira nesta península. A chamada dun partido  a militantes e afiliados pra  que deixen  unha sigla ofertándolle cargos tamén é  un feito insólito e moi pouco usual. É unha opa hostil en toda regla.

O xuízo de Bárcenas polos sobresoldos e demais historias do PP, quedou completamente esquecido diante avalancha de novas que se  derivaron da moción e a  convocatoria de eleccións en Madrid.

A pretensión desesperada de  engulir a Cidadáns e gobernar a capital do reino con maioría absoluta é unha operación dos populares moi arriscada. Pois deixa entrever que a xeración destes novos políticos carece de principios éticos e vai a saco pra acadar o obxectivo de formar un bloque con Vox e, segundo din, liberarnos dos socialistas e comunistas  e demais raleas que tanto dano lles  fan.

A sensación maquiavélica que se percibe diante tal operación  é evidente; pois pra acadar o poder vale case de todo.  Vale mercar vontades, ofertar prebendas, asegurar postos, etc. E esa forma de actuar axuda a radicalizar a sociedade; axuda a quitarlle creto a acción política e impide chegar a acordos  nos grandes temas   de Estado.  A linguaxe empregada pola Ayuso na que afirma que ela  é a defensora da  liberdade e que pretende liberarnos  dos  comunistas, é unha maneira de enmascarar e desviar a  atención das políticas  que privatizan  os  servizos públicos fundamentais  dunha sociedade e de agochar moitas inxustizas e corruptelas. O populismo  chocalleiro que se enmascara na verba liberdade, no fondo tenta despistar o debate  e enganar á xente con frases que non din nada.

Non sei se a operación lles sairá ben. Pois pode que  diante o camiño  radical que anuncia  apareza unha reacción contraria.  Xa o veremos. A viaxe cara o centro dos populares parece  que quedou estancada,  pois se queren chegar ó poder terán que aliarse cos de Abascal e iso lévaos cara a España en branco e negro. Igualmente o salto de Iglesias a política autonómica comenza a indicar o fracaso e  retirada deste peculiar persoeiro.

En fin, esta primavera parece que chega pra alterar aínda máis do que xa estaba a vida política neste pais. Chega coa máxima de que  todo vale para acadar o poder.  E xa se sabe, un pais que se radicaliza e esquece e ignora o seu pasado, volve esnafrarse conta esa pedra que tanto dano fixo noutros tempos.