A exedil que denunciou o 'caso do 10%': "As cousas que escoitei en Urbanismo en Ourense non as escoitei en ningún outro sitio"

Áurea Soto, que foi edil socialista no Concello de Ourense e denunciou 'o caso do 10 %', sostén que a súa "obsesión non é Manuel Cabezas, senón que isto parase e non volvese ocorrer".

No banco da Audiencia Provincial de Ourense sentan o exalcalde da cidade, Manuel Cabezas, e o que fora concelleiro de urbanismo, Ricardo Campo Labrador, acusados dun delito de prevaricación e malversación, por aprobar 15 proxectos sen a correspondente cesión do 10% do chan ao eximir a determinados promotores desa porcentaxe para o Concello entre 1999 e 2002.

A querela por esta situación presentouna a edil da oposición (PSOE) entre 2003 e 2007, responsable da área de urbanismo desde ese ano ata o 2015, Aurea Soto, que este mércores compareceu na Audiencia Provincial na terceira sesión do xuízo.

Soto foi tallante: "A cesión non era interpretable, era aplicar a Constitución, non se podía aplicar un acordo contrario á lei, dicíao con claridade a lei de 1997".

Así, expuxo que o acordo de Pleno de 1994, no que se amparan os acusados, "era contrario á lei" e tamén que en Ourense "había unha situación singular", aludindo a que xa "o reflectiu así o Consello de Contas" no informe de fiscalización.

"As cousas que escoitei en urbanismo en Ourense non as escoitei en ningún outro sitio", afirmou. "Era coñecido en todo o mundo. Eu traballaba en Santiago de Compostela e sabíase", apunta.

"PRESIÓN CONSTANTE"

Os acusados deféndense cos informes técnicos. Aseguran que só aprobaron os expedientes que xa tiñan proposta de aprobación por parte dos informes técnicos e xurídicos.

Para a exedil, "en todos os informes dicíase que non se cumpría a lei". Con todo, relatou que cando se incorporou á Corporación no ano 2003 falou co secretario do Concello para dicirlle que a exención "non podía ocorrer máis", e el díxolle que "xa non se ía facer". A pesar diso, "non lle cabía dúbida de que seguiría así coa presión suficiente", o que, trasladou, motivou a querela.

Segundo as súas propias palabras, "existía unha presión constante para que a exención se mantivese" e entre os técnicos "non había debate sobre o tema porque todo o mundo estaba escandalizado e tiña medo".Deste xeito xustifica que os técnicos achegasen informes favorables con proposta de aprobación a pesar das advertencias de ilegalidade.

"EN TODA GALICIA SABÍASE"

A preguntas dos avogados da defensa sobre por que denunciou no 2014 e non no 2007 cando entrou á corporación, narrou que a xurídica do servizo de urbanismo trasladoulle que "estaba prescrito". No entanto, tamén lembrou que no 2003, xa cun novo plan en vigor e a pesar de que o secretario lle trasladou que non se volvería repetir a exención do 10%, decatouse "nos corredores que se fixo un proxecto máis".

"Isto non só ocorreu pola parte política, senón tamén polas partes beneficiadas, a presión para que isto se seguise mantendo foi enorme". "En toda Galicia sabíase que en Ourense os promotores quedaban co 10%".

TESTEMUÑAS DA DEFENSA

Tamén testificaron testemuñas da defensa, entre eles varios antigos políticos da cidade como Enrique Novoa, o que foi concelleiro de urbanismo despois de Campo Labrador. Do mesmo xeito que técnicos anteriores trasladou que os expedientes se aprobaban por unanimidade con informes favorables.

Novoa sucedeu no cargo ao edil acusado e no 2007, cando entrou Soto na Concellaría de Urbanismo solicitou un informe para cifrar o alcance económico de perdoar as exencións. Mantivo que o fixo para "ter unha hipótese dunha defensa contra un debate público e político" provocado por Soto.

"Pedín un informe de canto perdía o Concello se non se aprobaba aquel acordo", manifestou. Con todo, sinala que antes de que se aprobasen os proxectos a oposición podía consultar os informes, "chamábase o técnico e el viña explicalos". Tamén indica que Manuel Cabezas "tiña como prioridade que levasen os informes favorables".

Ademais, asegurou sentirse "tranquilo" porque "tiñan o visto e prace do secretario", unha persoa que "entendía moitísimo de urbanismo, era moi brillante e seguro de si mesmo".

Pola súa banda, o concelleiro de Infraestruturas neses anos, José Luís Rodríguez, sostivo que se "presumiu da boa xestión da cidade" durante as tres lexislaturas nas que el estivo, e incidiu en que o acordo plenario estaba avalado polo informe do secretario. "Levaba o nome de 'informe elefante' porque era un bo tocho e facía falla lelo aos poucos", agrega.

Tamén se reproduciu a declaración en vídeo doutra testemuña, concelleiro delegado de urbanismo entre 1995 e 1999. Dixo que o acordo se fixo para "facilitar a produción de vivenda, o mercado inmobiliario, que se construíse máis e que baixase o prezo", un acordo, matizou, o cal "foi útil porque había un mercado moi movido".