Cónclave empresarial no Pazo de Mariñán

En certa ocasión respondín a unha pregunta que me fixeron sobre o proceso de normalización lingüística dicindo que os que queren non poden, e os que poden non queren; non queren que a lingua galega traspase os lindeiros tradicionais da literatura na que vive choída. Este dilema está aínda sen resolver despois de moitos anos de apelarmos á necesidade de planificar a política lingüística. Conseguido este obxectivo coa aprobación polo Parlamento de Galicia do Plan Xeral de Normalización Lingüística en 2004, ben mirado, pouco se ten feito desde certas instancias.

Empresarios e académicos

Nunca acontecera tal cousa desde que se fundara a Real Academia Galega; pero foi así: unha ampla representacións dos seus académicos co seu presidente reuníronse co Foro E. Peinador os pasados días no Balneario de Mondariz para debatermos proxectos de normalización lingüística.

Blanco amor connosco

O día 1º de decembro de 1979 falecía en Vigo Eduardo Blanco Amor. Coa súa morte a literatura galega perdía un dos mellores cultivadores da novela. O Concello de Redondela por aquelas datas quixo amosar o seu pesar por tal perda convidando aos concellos galegos a participar na primeira iniciativa cultural municipalista coa creación dun premio que levase o seu nome. A resposta foi inmediata: trinta e cinco corporacións municipais aprobaban nos respectivos plenos o apoio con cadansúa aportación de vintecinco mil pesetas para poñer en marcha un proxecto que habería ir rotando polos concellos mediante sorteo.

Vivir do conto

A frase utilízase recorrentemente para reclamar autenticidadenas condutas. Asi llelo expliquei aos amigos Armando Fernández e Xosé Lamelas na entrevista que me fixeron para a audición radial “Sempre en Galicia” que desde Radio Cornellá emiten todos os sábados para a colectividade galega en Catalunya.

Homenaxe ao pobo de Tourém

Nas Terras do Barroso está a aldea de Tourén, que os arraianos galegos denominan Turei; unha freguesía do Concello de Montalegre, porta con porta con Randín deste lado da fronteira galega, e a unha carreiriña dun can do Couto Mixto se ímos polo Camiño Privilexiado.

Na bandeira unha estrela e no bico un cantar

Antón Seoane vén de publicar un libro co evocador título “De Voces Ceibes a Milladoiro” que é un exercicio memorístico imprescindible para coñecermos as orixes e artellamento do movemento popular da canción galega. Hai corenta anos! É de agradecer o esforzo que fixo para recuperar do faiado da memoria datas e feitos agora migalleiramente relatados. Foi curta a súa vida – 1973 – 1978 -, pero intensísima en actividades, que el mesmo resume asi: “Cinco anos que semellan esquecidos e que, non obstante foron ricos como espello dun tempo de cambios e un certo sentido, testemuño dunha orde de cousas que esmorecían e outras que empezaban a súa singradura. Concordo totalmente.

O Parlamento apoia a etiquetaxe en galego

O Parlamento de Galicia aprobou por unanimidade unha proposición non de lei que insta á Xunta de Galicia a impulsar o consumo de produtos galegos.

Irmandade da sanidade galega

O profesor Ramón López Vázquez é autor dun libro de recente aparición titulado “Domingo García-Sabell e a fenomenoloxía”. Disecciona en varios capítulos o pensamento do herdeiro máis sobranceiro da Escola Médica Galega. Nun deles debulla moi migalleiramente a importancia que ten no sanador a formación antropolóxica. A arte curandeira de comprender a identidade interna das persoas require, dicía García-Sabell, dun médico antropólogo, que saiba moito, ademais de ciencia hipocrática. Porque o doente é portador do seu propio mundo cultural, por exemplo, o galego, e iso supón que o médico o coñeza e utilice para atinar no tratamento.