O forense di que observou un "edema" na zona xenital de Diana Quer, aínda que non o puxo no informe

José Blanco Pampín, o forense que realizou a revisión da autopsia de Diana Quer a petición da acusación particular, asegurou este xoves, ante o Tribunal, que observou nas imaxes do corpo un "edema" na zona xenital, compatible cunha agresión sexual, aínda que recoñeceu que non deixou constancia diso no informe entregado porque "a pregunta formulada era outra".

A preguntas das partes, na súa declaración durante a oitava xornada do xuízo contra Enrique Abuín, o forense explicou que, como consta no seu informe, non se atoparon "lesións" relacionadas cunha agresión sexual nas imaxes e datos que revisaron da autopsia.

Con todo, advertiu "un edema importante dos beizos maiores", un indicio dunha posible agresión sexual, algo que non incluíu no seu informe porque "preguntaban polas lesións", o que entendeu que eran "fisuras ou marcas", algo que non atopou.

Este "edema", que mostrou ao xurado nas imaxes do informe, aínda que non estaba descrito no texto, explicou que é un "fenómeno vascular" que "non ten nada que ver co proceso" de saponificación do corpo, que o "detivo no tempo".

"Este fenómeno pode ter a súa explicación nun acto sexual con manobras intempestivas, repetidas con certa violencia para que se produza iso que quedou fixado no tempo", dixo Blanco Pampín, que foi preguntado en varias ocasións polo presidente do Tribunal polo motivo polo cal non incluíu ese dato no seu informe final.

Por outra banda, descartou, a preguntas da defensa, que ese "edema" poida ter relación coa acumulación de gases na zona, dado que unha imaxe de TAC da área "demostra que non a hai".

Esta oitava sesión escenificou o desacordo de ambos os equipos en cuestións clave como a existencia de indicios físicos de que Diana sufriu unha agresión sexual e o feito de que puidese recibir un golpe na zona do pescozo.

Esta diversidade de opinións evidenciouse máis tras a decisión do presidente do Tribunal, Anxo Pantín, de que comparecesen xuntos ambos os grupos, isto é, que escoitasen as argumentacións do outro equipo e, tras iso, cuestionalos directamente polos motivos da súa falta de acordo. A sesión prolongouse por algo máis de 5 horas e media, das que case unha hora e media se dedicou ao debate de posicións dos equipos, que non chegaron a acordo.

TEOREMA DE BAYES

Por outra banda, os forenses que realizaron esta revisión da autopsia botaron man dun teorema matemático, o Teorema de Bayes, para argumentar que o móbil do crime era sexual.

En concreto, trátase dun teorema desenvolvido no século XVIII que establece a probabilidade de que un feito A teña como obxectivo un feito B tendo en conta as variables implicadas.

Para iso, os expertos contaron cun matemático que realizou unha proxección do caso partindo dunha probabilidade dun 1% de que se tratase dun crime sexual. Trátase da primeira vez que este teorema se emprega como aval nun xuízo en España e, para iso, empregou datos estatísticos de crimes de distintos países.

Incorporando as probabilidades dun crime sexual con variables como que a vítima fose estrangulada, que apareza espida ou que o corpo estea espido, o informe conclúe que hai un 99% de posibilidades de que o móbil do crime de Diana Quer fose de índole sexual.

UNHA FRACTURA MECÁNICA

O equipo que realizou a revisión das imaxes da autopsia concordou cos forenses en que "o máis razoable é que se utilizou a brida para comprimir o pescozo", como indica a rotura do hioides, aínda que estiman que outras lesións engaden a posibilidade dun "traumatismo directo".

Así, José Blanco Pampín mencionou a "evidencia da fractura", xunto á localización da brida con "pelos atrapados" no mecanismo ou a "circunferencia" na que estaba pechada, que ten unha "correlación co pescozo dunha persoa".

O forense tamén mencionou o "dimorfismo entre homes e mulleres" en canto ao óso hioides. "En mulleres en idades novas o hioides é máis flexible, e a forza requirida varía segundo a estatura. Requírese máis forza en mulleres novas e altas para fracturalo", explicou Blanco Pampín.

Para este forense, o diámetro que tiña a brida, de entre 7,5 e nove centímetros, é "incompatible coa integridade das estruturas" do pescozo, xa que "seis centímetros e medio xa os mide o hioides". "É un mecanismo mortal", resolveu.

Con todo, e a diferenza do outro equipo de forenses, considerou que as apófises espiñentas nas vértebras cervicais, fracturadas na vítima, "rompen de forma moi excepcional e sempre por un traumatismo directo".

Con iso, cren que esta fractura estivo derivada dun "golpe" cun "obxecto contundente" que, a preguntas da Fiscalía, admitiu que podería ser unha "pata de cabra" ou desmontable, como o que levaba o acusado no seu coche. Este golpe, en calquera caso, non considera que producise a morte, se non un "atordoamento".

Os dous grupos de forenses debateron na sala sobre cal das dúas teorías —só a brida ou a brida sumada ao golpe— sería a máis correcta, tendo en conta que as apófises rotas eran as de tres vértebras e non as de dúas. Mentres que o equipo de Blanco Pampín cre que romperon tres porque se produciu un golpe, como di a acusación particular, o de Fernando Serrulla mantén que se produciu durante o forcexo, ao desprazar a brida.

En canto ao outro punto de conflito, o equipo de Fernando Serrulla descartou que se observe unha edema na zona xenital da vítima. "Se non, todo o corpo estaría edematizado", dixo, lembrando que todo o cadáver se atopaba "embebido en auga", o que provoca a hinchazón, máis acusada o caso da vulva polas características do tecido.

Con iso, os forenses iniciais aseguran que é un proceso que xurdiu cando o corpo, xa morto, estaba metido en auga, mentres que o equipo de Blanco Pampín cre que "é idéntico ao de vítimas vivas", polo que estima que se produciu en vida. Tampouco neste punto ambos os grupos chegaron a un acordo.