Ménage à trois nas cloacas do Barbaña

Ao meu tío non lle chista moito esa irreverente teimosía, propia de lavercos presuntuosos ou dos campións das ocorrencias, aos que constantemente lle proe no caletre unha sorte de insolencia dogmática, que lles fai responsabilizar á sufrida veciñanza da febre tifoide que infesta a política na capital da provincia, ata o punto de culpala de votar a quen non debe, cando non opta pola papeleta que a eles lle gustaría que escollesen. É certo, moitos cidadáns votaron a Jácome –si, a Jácome; e non a esa andrómena denominada DO− en boa medida imbuídos polas súas demagoxias baratas, mais tamén mercé á desafección e desconfianza cara os partidos clásicos, e á percepción da incapacidade evidente e incompetencia demostrada dos xefes que, a miúdo, se autoproclaman candidatos.

 

A agarradoira apegadiza ao cargo, do estrambótico alcalde que padecemos, non mingua en absoluto a actitude esperpéntica dos edís díscolos que, por estrita decisión do amo, participaron na candidatura de DO a sabendas das reviradas –e posibelmente ilegais− regras de xogo que, tarde mal e nunca e non de motu propio, decidiron sacar agora á palestra. Amais, nesta gurra tan grotesca o meu tío non é capaz de distinguir os bos dos malos, só os infaustos dos nefastos.   

Mais, se a actitude dos “jacominos” e a dos “posjacominos” nos produce urticaria e nos inxecta unha alongada repugnancia, a falta de decoro político dos outros grupos maioritarios –PP e PSOE− non deixa de ser preocupante, ora por permitirlle ao tal ocupar a alcaldía, ora por seren incapaces de usar a aritmética e a política para desposuílo do bastón de mando e, polo mesmo prezo, deixar fóra do xogo aos tránsfugas. 

 

[O meu tío Lisardo está moi preocupado porque a única cobiza que se lle apalpa aos representantes públicos municipais é a de fretar as nádegas contra as cadeiras edilicias da Praza Maior. Mais tamén, polo tedio que lle causa o espurio ménage à trois que practican nas atoldadas cloacas do Barbaña PP, PSOE e exDO, gozando ata a saciedade, malia poñerse sistematicamente uns de cu cara os outros; pola estulticia de  Jácome, créndose o rei do mambo; pola ansia lasciva de C´s, á espreita de lapar algo; pola pose queixosa do BNG, empeñado en reclamar o dereito a dar tabaco. E, por ese silencio abúlico e outonizo do respectable público que, amais de pagar os preservativos, fica literalmente fodido no sentido máis revirado da palabra].