A COVID deixa "máis sintomatoloxía ansiosa e depresiva" en Galicia logo dun ano de pandemia

O confinamento domiciliario decretado hai case doce meses --que comezou o 15 de marzo de 2020-- para frear os contagios de Covid-19 e un ano de pandemia provocou "máis sintomatoloxía ansiosa e depresiva" entre a cidadanía de Galicia.

Así o manifestou o psicólogo clínico do Complexo Hospitalario Universitario A Coruña (Chuac) Jorge García Fernández, quen recalcou que a compañía supón "un dos asiolíticos máis potentes" ante as dificultades.

Neste sentido, incidiu, así mesmo, en que o aspecto económico derivado do confinamento domiciliario e da pandemia afecta "moito" á saúde mental". E engadiu que, co teletraballo por mor diso "hai persoas moi cómodas que gañarían maior confort" e outras que "pasan apuros importantes".

Deste xeito, comentou que o confinamento e o ano de pandemia "deixa secuelas en persoas con máis necesidade, máis ansiedade, que non teñen compañía" e, abunda, "asociado ás condicións económicas e a incerteza" trátase de "un momento sensible". Respecto diso, apuntou un incremento do "traballo cotián" dos psicólogos, pero matizou que non se trata dunha situación "alarmante".

No relativo á socialización, o doutor García Fernández comentou que a maioría das persoas comunicativas co confinamento domiciliario e as restricións de reunións "botan de menos relacionarse", mentres que outras máis habituadas ao uso de pantallas e a pasar tempo en soidade con xogos virtuais notan menos esa falta de contacto.

"Durante todo este tempo tivemos o reto de adaptarnos", afirmou este psicólogo clínico do Chuac, cando se cumpre este 14 de marzo un ano da primeira vítima mortal da Covid-19 en Galicia e case 12 meses do inicio do confinamento domiciliario unha xornada máis tarde.

PRIMEIRA VÍTIMA

En concreto, a Comunidade galega rexistrou o 14 de marzo de 2020, dez días despois do primeiro caso diagnosticado de Covid-19, a primeira vítima mortal dunha persoa diagnosticada con este coronavirus, unha muller de 92 anos con múltiples patoloxías previas que se atopaba ingresada no hospital Povisa, na área Sanitaria de Vigo.

O día seguinte, ás 00,00 horas do 15 de marzo, o decreto do primeiro estado de alarma con motivo da pandemia supuxo, ademais, o confinamento de toda a poboación que, con excepcións para saír, continuou de maneira estrita uns tres meses, ata que o 21 de xuño do ano pasado entrou a denominada 'nova normalidade', tras un plan de desconfinamiento anunciado o 28 de abril con catro fases.

O psicólogo clínico Jorge García Fernández comentou  que tras ese "confinamento inicial" moitas persoas "pensan en certa cronicidade" e cidadáns apostaron por "un cambio no modo de facer cousas", con actividades tanto fóra como na casa. "A un ano vista, un ano nunha enfermidade é o período de aterraxe", abundou.

Por tanto, incidiu na capacidade de adaptación das persoas á 'nova normalidade' e comentou que tratan de "mellorar día a día" co que cada un ten. "Hai persoas con máis recursos, máis creatividade, que teñen máis facilidade para levar isto", sostivo, mentres outras esperan a ver "cando se pasa".

TENSIÓNS FAMILIARES

Así mesmo, o doutor García incidiu en que as medidas adoptadas debido á pandemia que implican restricións de reunión levaron a "tensións familiares" cando os "pais queren protexer aos seus fillos", así como "de parella", á hora de "establecer un consenso de protección", o que pode xerar "moitas dificultades".

Por tanto, este psicólogo clínico do Chuac asegurou que o que "detecta máis" no seu campo sanitario refírese a "problemas de relación intrafamiliar" a raíz do confinamento.

Nesta liña, o psicólogo clínico e membro da Xunta de Goberno do Colexio Oficial de Psicoloxía de Galicia Víctor Torrado Oubiña destacou a Europa Press o aumento de consultas tras os meses de confinamento domiciliario ante a "privación de reforzadores" --actividades que resultan gratificantes--, o "impacto dunha ameaza á propia saúde e á vida" e "a incerteza".

O doutor Torrado comentou que "os servizos de atención psicolóxica xa estaban sobresaturados" en Galicia antes desta pandemia, con entre "tres e catro meses" de demora para unha consulta, e incrementouse a demanda entre "un 20 e 40%" despois do fin do confinamento.

"Estamos sobrecargados", afirmou este psicólogo clínico do Sergas, que asegura que en Galicia urxen "xa" polo menos os 45 especialistas comprometidos pola Xunta en catro anos "e outro novo plan con 45 novos". Respecto diso, matizou que Galicia presenta "unha dos cocientes máis baixas de psicólogos por 100.000 habitantes", con 3,9, fronte ao cinco da media estatal. "En dez anos o incremento foi cero", lamentou, para asegurar que o seu colectivo se atopa en "unhas condicións paupérrimas".

"Pasou un ano e case o vemos ao lonxe, pero non todas as persoas vivírono igual", manifestou o doutor Torrado, quen lembrou que, aínda que supuxo un "estresor xeneralizado" esa medida, "non é o mesmo confinarse nun piso de 70 metros cadrados onde non entra o sol que un chalé con piscina".

"MEDIDA MOI ACERTADA"

Pola súa banda, para o profesor emérito de Medicamento Preventivo e Saúde Pública da USC, Juan Gestal Otero, que colabora como asesor da Xunta nesta pademia, subliñou, en declaracións a Europa Press, que o confinamento domiciliario "foi unha medida moi acertada". "É á que mellor responde este virus", abundou.

"Unha pena é que despois se saíu precipitadamente e tirouse pola borda todo o que se gañou", afirmou Gestal, quen considera que "un pequeno esforzo máis permitise controlar a enfermidade". "E nos houbese ido moito mellor que convivir con ela", sentenciou.

VIDAS PERDIDAS

Preguntado sobre a mortalidade rexistrada en Galicia desde o inicio da pandemia, con máis de 2.280 vítimas mortais, Juan Gestal comentou que "o número de mortes en todas as comunidades foi moi elevado".

Comparativamente con outras, en base aos datos do Sistema de Monitorización da Mortalidade diaria en España, Galicia xunto con Cantabria e Canarias, representan as autonomías "cun único período de mortalidade en exceso", que no caso da galega supuxo un 23,4% de exceso de mortes (442) no período comprendido entre o 24 de marzo e o 13 de abril de 2020.

"A nivel nacional a media foron catro períodos de exceso de mortalidade (Castela e León, Estremadura, Murcia e País Vasco), estando por encima Madrid, Comunidade Valenciana e Castela A Mancha con 5, e Cataluña con 6, e por baixo Aragón, Navarra e Asturias con 3, e Baleares e A Rioxa con 2", explicou.

Gestal admitiu que "foron moitas vidas perdidas" e "terían que ser moitas menos". "En comparación con outros países, a mortalidade sitúa moi mal a España pondo en evidencia que a xestión da pandemia non foi boa", concluíu.

Varios estudantes diríxense á estación de tren para regresar á súa casa durante o fin de semana, en Santiago de Compostela.. Álvaro Ballesteros - Europa Press | Fonte: Europa Press