Acusan ao administrador dunha residencia de anciáns en Verín de estafar a unha persoa "vulnerable"

A Audiencia Provincial de Ourense acolleu o xuízo contra un socio e administrador dunha residencia de anciáns de Verín, que se enfronta a unha pena de cinco anos e medio de cárcere por estafar a un usuario con demencia para que lle vendese varios inmobles.

Os feitos ocorreron no ano 2012 e xa entón o ancián "padecía unha demencia que lle impedía xestionar a súa persoa e bens", tal e como relata o Ministerio Público. A pesar diso en marzo dese ano asinou un contrato de estancia no centro por un importe de 1.188 euros ao mes.

En maio de 2013, aínda que o home "xa tiña minguada de maneira importante a súa capacidade para a xestión do seu patrimonio", segundo o escrito fiscal, o acusado, que coñecía esta circunstancia, asinou co ancián un contrato polo cal se comprometía a coidalo e prestarlle alimentos na residencia a cambio de que lle vendese dúas leiras; unha operación que se realizou nese mesmo día.

A continuación, o acusado, "valéndose das limitacións" do usuario da residencia, volveuno a convencer para que outorgase un poder no seu favor e que el mesmo puidese dispor dos seus bens. Desta maneira fíxose cun piso por 30.000 euros, cunha vivenda pola mesma cantidade, cunha praza de garaxe por 3.000 euros e unha leira por 1.300 euros.

DECLARACIÓN XUDICIAL

O acusado, que hoxe se sentou no banco, acolleuse ao seu dereito a non declarar. Pola súa banda, a vítima xa faleceu, polo que foron dúas fillas as que declararon, aínda que ambas recoñeceron que xa facía trece anos que non tiñan contacto co seu pai porque el non quería velas.

"El non estaba moi ben da cabeza, era un pouco esquizofrénico. Estábase medicando", asegurou unha das fillas, trasladando que o único que soubo durante ese tempo é que o proxenitor chegou a realizar un testamento no que deixaba todo o seu patrimonio ao administrador da residencia.

Pola súa banda, a outra descendente sinalou que foi o propio administrador da residencia quen a chamou para comunicarlle a morte do seu proxenitor "cinco días despois" de que sucedese. Foi aí el quen lle trasladou que "había un testamento polo que quedaba a herdanza". Unha herdanza que, dixo, que non recibiron e tampouco reclamaron porque, no seu momento, "tiñamos medo del", en referencia ao seu propio pai que, segundo contaron, maltrataba á familia.

A parte das súas dúas declaracións, pola sala da Audiencia pasou un traballador social, que indicou que a vítima "estaba nunha clara situación de desprotección familiar", pasando a estar tutelado pola Fundación Pública Galega para a Tutela de Persoas Adultas.

Ao traballador constáballe que "era psicótico paranoico contra a súa exmuller" e que tivo dous ingresos en hospitais psiquiátricos antes de acceder á residencia de Verín, onde se estableceu e ata onde el mesmo o acompañou. "Era desconfiado e suspicaz, pero entendía e comprendía as actuacións, sabía o máis básico", asegurou o traballador, quen garantiu que durante un ano continuou o contacto e atopouno "como sempre".

Tamén interveu un notario que puxo en coñecemento do decanato do colexio que a persoa fora incapacitada e estaba tutelada por Funga e aínda así constaba como asinante dun poder de ruína.

Así mesmo, interveu un forense quen asegurou que "a deterioración non mellora senón que é progresivo cara ao empeoramento" e que "probablemente a vítima tiña moitas dificultades para as xestións económicas", porque "non terían as capacidades suficientes".

PETICIÓNS

Así as cousas, a defensa pediu a nulidade do caso aludindo á tardanza da causa e, en todo caso, a libre absolución do seu cliente "porque non hai elementos de xuízo suficiente" e porque, segundo sinalou, o seu cliente xa non era o director do centro desde o ano 2013.

Pola súa banda, o Ministerio Público considerou acreditado o delito de estafa continuada solicitando 5 anos e 6 meses de prisión e engadindo ademais unha multa de 10 euros ao día durante 15 meses, así como o pago das costas procesuais.

A maiores, solicitou que se notifique a sentenza aos ofendidos polo delito aínda que non sexan causa, é dicir ás fillas do falecido, a quen pide que o acusado reintegre todos os seus bens e se non é posible devolva o seu valor en diñeiro.

Para a fiscal, o acusado "sabía da situación de desprotección da vítima" e sabía que a súa deber como administrador da residencia "era comunicalo a Fiscalía", pero "non o fixo porque lle viña ben para facer e desfacer". "Fixo un testamento aberto desheredando aos fillos e herdando el", sinalou a fiscal.

Ademais, sobre o contrato de alimentos cuestionou cal era a necesidade se xa pagaban 1.188 euros ao mes pola estancia na residencia, porque nunca deixou de facelo. Sobre o poder xeral criticou "non é un arriba as mans, isto é un atraco. Pero foi o que pasou", e ademais cuestionou que "na intimidade da residencia ninguén vía como se asinaban eses contratos", posto que o acusado "acudía aos notarios sen o prexudicado".

"Facía uso fraudulento do poder de ruína e o foi arruinando, excede o dolo civil. Hai numerosos indicios de que era susceptible de engano", concluíu a fiscal resolvendo que "se aproveitou de que a familia non quería saber nada del. Aproveitouse dun vulnerable e abusou da súa posición xurídica". O acusado non quixo empregar o dereito á última palabra e o xuízo quedou visto para sentenza.

Xuízo en Ourense | Fonte: EP