Galicia vive as maiores mareas vivas en case vinte anos por unha "serie de acontecementos astronómicos"
O primeiro elemento que se dá é que o sol está "practicamente sobre o ecuador", isto é, case no equinocio de outono, que será o día 22
Por E.P. | SANTIAGO DE COMPOSTELA | 19/09/2024 | Actualizada ás 19:16
Galicia vive estes días as maiores 'mareas vivas' en algo máis de 18 anos, un fenómeno que ten o seu apoxeo este xoves e que deriva dunha "serie de acontecementos astronómicos" que se deron xuntos e que non volverán repetirse noutros tantos anos.
Así o explica Gabriel Rosón Porto, oceanógrafo físico da Universidade de Vigo, que sinala que a colocación do sol e a lúa con respecto á terra, e á súa vez entre eles, levará ao momento culmen a este fenómeno en Galicia e a cornixa cantábrica.
O primeiro elemento que se dá é que o sol está "practicamente sobre o ecuador", isto é, case no equinocio de outono, que será o día 22. Esta posición, chamada "declinación cero", aumenta a influencia que o sol ten nas mareas --aproximadamente un terzo, mentres que dous terzos correspóndense coa influencia da lúa--.
Ademais, esta semana, a lúa, o sol e a terra están "en oposición", isto é, coa lúa a un extremo da terra e o sol ao outro. Este punto, que sucede cada 15 días, determina a aparición de mareas vivas, máis intensas.
Ademais, Gabriel Rosón lembra que a lúa "está tamén no ecuador" da terra e sitúase no "perixeo", é dicir, no seu punto máis próximo ao planeta, xa que a súa órbita non é circular, se non elíptica. Estes dous últimos elementos ocorren cada, máis ou menos, 28 días, pero con periodicidades distintas, polo que non van compasados.
Como consecuencia, estes catro elementos alíñanse, din as estatísticas, cada 18,6 anos, momento no que se producen mareas vivas máis intensas, que poden chegar a superar no medio metro aos picos habituais.
A pesar de que a conxunción se deu o mércores, a adecuación das masas de auga oceánicas a estes factores e o rozamiento levan a que a súa máxima expresión sexa este xoves. O fenómeno foi máis visible naqueles puntos nos que a plataforma continental é máis abrupta, isto é, na cornixa cantábrica e a costa norte de Galicia, especialmente desde Estaca de Bares.
