O picachón dos conchos

Na nosa casa de Pontevedra, nun curruncho da cociña, a miña mai gardaba unha pedra especial coa que miña irmá e máis eu machucabamos as noces polo Nadal.

Dende Frankfurt con amor

Un bo amigo agasalloume hai pouco con ese delicioso libro ilustrado sen palabras que é “Emigrantes” de Shaun Tan, unha obra de arte que amosa a difícil construción da identidade (ledicia, dor, trauma, soños, fracasos, éxitos) da xente que se move entre o alá e o acolá, entre o mundo que deixa e o mundo ao que chega.

Il Duce

Ninguén no seu san xuízo pode maxinar que os parlamentarios da IIª República tivesen acólitos que lles escribisen os discursos. A honestidade e talla intelectual de deputados como Azaña ou Castelao sitúaos nas antípodas da nosa presente clase política adubiada cunha recua de danzantes bailaríns entre os que sempre hai o que vulgarmente se chama un “negro”, si, esa persoa que sabe escribir e confecciona as prédicas, limiares de publicacións e pregóns inaugurais do prócer de turno. Ás veces a cousa remata mal como lle aconteceu ao ex-presidente das Illes Balears (asi vocé me mata).

As cruces de pedra na Galiza

Cando eu era pequeno, meu pai recurtaba o apartado de efemérides dos xornais: hace 130 años, hace 50 años, hace 25 años...Inda teño gardado ese pequeno arquivo, non só no corazón senón tamén nun vello baúl que arrecende a papel vello.

O taller de memoria

En Cerasia, en 1986 os sabios da parroquia (todos homes) decidiron que chegaran os tempos da Modernidade e deulles por rabanar as árbores centenarias de Os Carballos, o espazo comunal no que dende a Idade Media se celebraban as festas, sobre todo a lumieira do folión de véspera do San Brais, a comezos de febreiro.

A rata sobre o tellado de cinc

Veño de estar en Vitoria-Gasteiz participando como docente nun máster organizado pola Fundación Zaín e destinado a arquitectos, enxeñeiros, historiadores da arte e arqueólogos.

O Elinfante

Como sabedes, nos últimos anos temos traballado na fronteira entre Sudán do Sur e Etiopía occidental pescudando no modo de estar no mundo de comunidades étnicas marxinadas, perseguidas e escravizadas, como os gumuz ou os mao. Nestes pobos a Tradición confírelle moita importancia ao consumo ritualizado da cervexa en banquetes colectivos e á caza maior como rito de paso e prática cohesionadora dos varóns do grupo. O espallamento do Islam e dos misioneiros protestantes está rematando coa primera manifestación cultural mentres que o Estado abisinio, na súa angueira civilizatoria de antergos costumes, prohibe a caza a grande escala levada a cabo por estes grupos minoritarios.

Spanish Eyes

“I'll cross the world for green and gold But it's those Spanish eyes That get me home...home again” (U2)