O regreso das vellas pantasmas

Zapatero tiña un plan:remodelar significativamente a nómina de asistentes aos Consellos de Ministros e acordar co PNV e CC a estabilidade parlamentaria para o resto da lexislatura.Todo ía segundo o guión previsto ate que entraron no escenario Felipe González e o goberno de Marrocos.

A austeridade de Cospedal

As retribucións que perciben as persoas que se dedican ás actividades políticas teñen sido obxecto de polémica con certa frecuencia.

A resaca da folga xeral

Despois do 29 de Setembro, Zapatero tiña dous problemas.Ademais da inmisericorde pingueira de estatísticas negativas que destila dende hai meses a crise económica, o máximo dirixente do PSOE debía xestionar a resaca dunha folga xeral que, a pesar de non ter a dimensión desexada polos seus convocantes, representaba unha indiscutíbel demostración de malestar e desafección nunha parte relevante da base electoral que lle permitiu o acceso á Moncloa nos anos 2004 e 2008.

A democracia é procedemento

O plan Feijoo-Negreira para mudar o topónimo da cidade coruñesa pode ser analizado como o penúltimo chanzo da cruzada lingüística emprendida polo PP posfraguista para dar saída, sen complexos, ás ideas uniformizadoras das novas elites dirixentes da dereita.

Ourense, sitio distinto

Sabiamos que Ourense era un territorio politicamente singular.Por moitas razóns.

Imitadores de Marx

Cando coñecín os comentarios emitidos polo presidente da Xunta e polos voceiros do PSdG e do PPdG que defenderan no Congreso dos Deputados a proposición de lei orgánica do Parlamento galego solicitando a transferencia das competencias sobre o tráfico, crin estar vendo unha mala copia dos filmes dos irmáns Marx.

As hemerotecas arden mal

Dende que formamos parte da galaxia dixital, a lóxica do lúcido relato de Ray Bradbury –“Fahrenheit 451”- non resulta eficaz para combater os efectos retardados das hemerotecas na acción política.Tal constatación representa unha mala noticia para o goberno de Núñez Feijoo.

A morte de vieiros

Na década dos anos setenta do pasado século, a televisión pública pretendeu chamar a atención sobre o perigo dos incendios forestais mediante un lema que fixo fortuna:”cuando un monte se quema, algo suyo se quema”.Pouco despois, o humorista Jaume Perich aproveitou a ocasión para engadir unha lúcida referencia crítica (“...señor conde”) que perdeu gran parte do seu sentido co paso do tempo.