Tempos convulsos

 

O historial do que foi responsable da  Comandancia de Madrid da Garda Civil, coronel Diego Pérez de los  Cobos , evidencia a falta de idoneidade  deste militar  para ostentar  o desempeño do cargo, pois  sabido era que durante  os seus anos de mocidade  flirteou coa extrema dereita española, a mesma que o 23 de febreiro de 1981 quixo derrubar a democracia, tanto é así que, vestido coa camisa azul con que se  uniforman os militantes de Falanxe, se presentou voluntario no cuartel da Garda Civil da súa Yecla natal para poñerse ao dispor dos golpistas e  apoiar con iso o  levantamento militar capitaneado polo coronel Tejero. 

 

Pero  os seus desencontros co réxime democrático van moito máis, alá  ata o extremo  de tomar  tinguiduras canto menos  alarmantes,  pois con anterioridade a esta odisea  involutiva, conxuntamente co seu irmán que posteriormente foi Presidente do Tribunal Constitucional, involucráronse activamente  na campaña polo ‘Non’ durante o referendo para aprobar a Constitución española.

 

 É dicir, que a Constitución que o coronel Pérez dos Cobos combateu durante o referendo contra vento e marea  agora é a que defende como  valedor.

 

Na  folla de servizos consta que  foi  xulgado por torturas no  seu tenebroso paso por  Euskal  Herria e aínda  resultando absolto ao non quedar «acreditado» que inflixise malos tratos a  Kepa Urra en 1992, resulta revelador que os tres gardas civís ás súas ordes e implicados nos feitos si foron penados pola Audiencia de Bilbao nunha das condenas por torturas máis duras que se lembran. 

 

Aínda que a exemplaridade xudicial dos maxistrados vascos quedou desleída cando o Tribunal Supremo reduciu as condenas a un ano para que posteriormente o Goberno de Aznar actuando en rescate indultara aos tres condenados.

 

Este sinistro personaxe, uniformado con tres estrelas de oito puntas volveu saltar á palestra cando o goberno de Rajoy lle encomendou impedir ou na súa falta reprimir a leñazos o Referendo do 1-O en Catalunya, e a verdade foi o resultado da súa intervención a fronte do operativo  tivo un eco mediático a nivel mundial que proxectou  unha funesta versión da nosa  democracia,  ao ver como nun colexio electoral unha anciá indefensa cunha papeleta na man, era golpeada repetidamente polas forzas dirixidas para a ocasión por este  endemoñado.

 

Que coa súa controvertida traxectoria o coronel de los  Cobos alcanzase as cotas de relevancia que ostenta na esfera armada  non di nada bo en favor da democracia, máis ben é unha proba evidente de que Franco o deixou todo ben atado, logrando así que  para a súa promoción militar este fascista de berce suplise o discurso falanxista e castrense daquela  ditadura que o caracterizaba  polo postizo da  súa retórica democrática, que en si mesma,  é a antítese da súa verdadeira identidade.

 

Nada novo  baixo o sol, pois nesta democracia de aparencia,  os herdeiros dos vencedores da Guerra Civil son moitos máis nas cúspides do poder estatal, que non os herdeiros dos vencidos e esa realidade  por dura que resulte segue sendo a pauta dominante  sen que a efectos reais os presumibles cambios supuxesen de ningún xeito a desnazificación ou  desfasticización que esixe o país como garantía de estabilidade democrática.

 

Carencia que acentuou a batalla política no seo do núcleo duro do Estado tras a súa  destitución,  que derivou nunha  inaceptable ofensiva  da xudicatura e do instituto armado co visto e prace do  establishment cuxa finalidade de orixe  estaba dirixida expresamente  a tombar como fose ao  Goberno PSOE-Podemos,  co respaldo  dunha  "dereitona" sempre disposta a conseguir na caverna  o que lle negan as urnas.

 

Pero a gravidade  dos feitos aínda está por resolver, pois a verdadeira alarma é que  o recentemente destituído coronel segue controlando a Secretaría de Estado de Seguridade, unha peza clave de Interior, da que paradoxalmente  manterá o seu dominio   porque os  opusdeistas que a conforman   obedecen o seu  valedor aínda que institucionalmente fora apartado da cadea  de mando,  e  por tanto  manterá intacto o seu papel de  filtrador en contra do Goberno  manobrando en favor  do PP e de  Vox como viña facendo ata o de agora.

 

Xa que logo, de non proceder coa celeridade e  a contundencia debida, a reversión ás súas orixes deste  experimento democrático está mais que servido