Agora José Benito Iglesias saca á luz “Abandonad toda esperanza”, unha obra que chegará a ser, sen dúbida, unha das máis emblemáticas que o escritor pontevedrés poida chegar a escribir, unha historia de bos e malos, rasgueada e masticada desde a conciencia imparable dun autor que loita día a día por ser unha persoa boa, equitativa, un home que procura enriquecerse grazas ás incontables lecturas e os feitos que foron sucedendo ao longo da súa vida.
Non é de estrañar, devandito o cal, que a faceta artística de José Benito sexa digna de evocación, presentándose como editor, novelista, divulgador cultural e colaborador en diversas publicacións tanto de prensa escrita como dixital; aínda que, se algo se pode destacar como punta de lanza, é que estamos ante un dos maiores e máis grandes coñecedores da historia local pontevedresa.
A novela, “Abandonad toda esperanza”, supón unha dose de sangue fresco, de historia universal, de palabras e de feitos penetrantes para aqueles lectores que teñan a ben aproximarse a esta gran aventura de épocas anellas, sociedades secretas e vampirismo incipiente, todo iso entrelazado entre o plano no que habitamos e o descoñecido e sutil máis aló.
A loita entre o ben e o mal, como pedra angular desta sorprendente historia, fainos pensar en quen somos, porqué facemos o que facemos e cara a onde se dirixe -dalgunha maneira- a sociedade actual que, en esencia, segue sendo a mesma que hai un século, ou dous…, é dicir, case nada novo hai baixo o sol (nihil novum sub sole).
Outro dato destacable a ter en conta sobre esta obra é que Pontevedra aparece como núcleo central do relato: lugares tan emblemáticos como os conventos de Santa Clara e San Francisco, a basílica de Santa María, e diversos personaxes da época (século XIX) logran que o lector poida levar consigo dita novela polas rúas da Boa Vila e interpretar, a base de claves e enigmas, tan extraordinaria aventura.
Porque, tal e como sentenciou no seu día Jean-Paul Sartre, o inferno son os outros. É dicir, o averno constituímolo vostede, eu e todas as persoas que nos rodean habitualmente, no cotián.