África, o Espello da nosa Conciencia

África é a terra onde a humanidade deu os seus primeiros pasos, onde o tempo parece fluír de maneira diferente, onde os ritmos da vida aínda gardan segredos ancestrais. Porén África tamén é un lugar que, aos ollos de moitos en Europa, foi inxustamente relegado ás marxes da historia, contemplado cunha mestura de fascinación e temor, de descoñecemento e abafallo. E con todo, cando se contempla a África, contémplase tamén o futuro de Europa, unha Europa que se acha na encrucillada do seu propio destino.

 

 

Non é posíbel falar de África sen invocar a alma da súa terra, unha terra que arde baixo o sol máis radiante e arrólase baixo lúas de prata. África é un continente que canta con mil voces, cada unha cunha historia que contar, cada unha cunha verdade que compartir. É o berce da diversidade, unha diversidade que Europa, na súa présa por modernizarse, corre o risco de esquecer. Porén nesa esquecida diversidade reside a chave para o noso futuro común.

 

 

España, gardiá do fronteira sur de Europa, atópase nunha posición privilexiada para ser a ponte entre dous mundos que nunca deberon estar tan separados. Porén, esa ponte non debe construírse desde o medo ou a desconfianza, senón desde o recoñecemento mutuo, desde a humildade de saber que África non é unha terra que espera ser salvada, senón unha terra que ten moito que ensinarnos. As súas chairas interminábeis, as súas montañas sacras, as súas selvas misteriosas, son testemuñas de historias de resistencia, de resiliencia, dunha capacidade de renacer que, en moitos sentidos, Europa esqueceu.

 

 

África non é un continente de sombras, senón de luces que capelexan con forza, esperando que alguén as fite cos ollos ben abertos. As luces das súas cidades en crecemento, dos seus mercados vibrantes, das súas mozas e mozos que soñan e constrúen o mañá, son esfachareos dun potencial inmenso, dun porvir que pode brillar con igual intensidade en ambas as beiras do Mediterráneo. Non se trata de caridade nin de paternalismo, senón dun diálogo xenuíno, dun recoñecemento de que no crisol das nosas diferenzas atópanse as sementes dun futuro compartido.

 

 

É hora de que Europa, e en particular España e Galicia, ollen cara a África non como un problema por resolver, senón como unha oportunidade para redescubrir a súa propia humanidade. O medo ao descoñecido, o temor ao outro, disípanse cando un se atreve a enxergar máis aló das narrativas simplistas, cando un comeza a mergullarse nas historias de vida que latexan con forza alén do mar. Como non sentir unha profunda conexión cando escoitamos os tambores de África, que ecoan cun eco que se remonta aos nosos devanceiros comúns?

 

 

A mocidade de África, chea de enerxía e creatividade, non só representa un desafío, senón tamén unha promesa. Unha promesa de renovación, dunha Europa que pode atopar en África non só un veciño, senón un compañeiro de viaxe, no longo camiño cara a un mundo máis xusto e solidario. España, coa súa historia entrelazada con África a través de séculos de intercambios e encontros, ten a oportunidade de liderar este redescubrimiento, de ser a voz que clame por unha relación baseada no respecto e a colaboración.

 

 

En última instancia, África e Europa, África e España, África e Galicia son facianas dunha mesma moeda. No vaivén das ondas do Estreito, no rumoreo do vento que cruza o Sahara, no murmurio das follas dos baobabs, atópanse as respostas que ambos os continentes procuran. Non podemos permitirnos o luxo de ignorar este chamamento que fago. África non é un misterio insondábel nin unha ameaza latente; é un convite a reconectarnos coa esencia do que significa ser verdadeiramente humanos.

 

Cando Europa esperte e vexa a África como o que realmente é —unha fonte inesgotábel de vida, de historia, de futuro—, entón, e só entón, poderemos comezar a escribir un novo capítulo, non só para África ou Europa, senón para o mundo enteiro. Nese capítulo, o relato será unha narrativa de esperanza compartida, de soños que percorren e cruzan mares e continentes, e dun futuro no que a humanidade, en toda a súa diversidade, camiña xunta cara ao horizonte.