Os navegantes da Extrapolación

Tras unha victoria cantada de CIU e un afundimento anunciado do tripartito, parece que o cambio de Goberno na Generalitat é do menos.

Por José Palacín | Porriño | 04/12/2010

Nestas primeiras horas posteriores as Eleccións o Parlament de Catalunya tódolos analistas escomenzaron a debater sobre a conveñencia ou non de extrapólalos resultados.

Durán I Lleida nada máis sair a coberta dicía que sentía moito favorecer ó Sr. Zapatero pero que os resultados dos comicios deberían ollarse soamente en chave catalana.

O PSC votoulle a culpa a crise económica co cal curiosamente tenta involucrar o Goberno da Nación, mentras que dende Ferraz acúsase  da debacle as ventoleiras da alianza do tripartito, co que voltamos as tesis de non extrapolación.

Se agora vemos o outro lado do espectro político atendendo a analise da dereita, atopamos que a candidata Popular Alicia Sánchez Camacho e o propio Mariano Rajoy  falan destes resultados  como dunha premonición da desfeita do Partido Socialista en futuros  enfrentamentos. Ou sexa, que dende o PP e os seus medios afíns tamén se extrapola.

Permítánme que eu opine que anque todos teñen algo de razón, ningún deles é dono dunha verdade absoluta.  Sen embargo todos estes razoamentos si que gardan un denominador común: o interés propio.

CIU tenta non extrapolar datos porque con unhas declaracións bombardeiras  debilitaría máis ó xa de por si esnaquizado esquife do mariñeiro de auga doce da Moncloa. Durán I Lleida, que é un avespado timonel,  marca o rumbo e así o seu partido fuxe dunhas Eleccións Xerais anticipadas. 
Nestes intres de celebrarse comicios CIU corre o risco de que o PP obteña unha maioría absoluta co cal a sua bandeira do Estatut baixaría do mastro e a tempada de pesca do bacallao en Madrid voltaría cas redes baleiras.
CIU agarda a unha mellora económica pra finais de 2011 e comenzos de 2012 que conleve un reflote do PSOE e así evitar a maioría absoluta de Rajoy. Eso lles permitiría duas cousas: 1) gañar tempo baixo a éxida dun  Goberno  Central  deble  pra  enarbolala  bandeira  do  Estatut  e 2) atoparse tralas vindeiras Eleccións Xerais cas redes artelaldas pra palangerar do esquilmado fondo Estado competencias pra Generalitat.
Os antagónicos  plantexamentos que manteñen sobre a extrapolación o Partido Socialista e a súa filial en Catalunya son sinxelamente froito  do sálvese quen poida dentro dunha organización a deriva que so fai colar balas de canón a babor e estribor.  Como se di no argot mariñeiro, as ratas son as primeiras en abandoalo barco.  

Pola sua banda  o PP segue na súa líña de torpedear o buque socialista con toda a tipoloxía armamentística.  A dereita está a escachar proxectiles  directos a liña de flotación de ZP como a desta análise de extrapolación pero tampouco dúbida en usar cargas de profundidade  como son as de poñer en entredito a solvencia española diante dos mercados internacionais.  

En fin que tódolos navíos que surcan os mares da política española son moi diferentes, os temos moi ben pertrechados como o PP, os temos con capacidade de resistencia como o do PSOE,  e tamén de maniobra de acción rápida como o iate de luxo de CIU, pero todos adolecen dun defecto en común, fáltanlles a todos eles un vixía pra avistar terra;  e así van, a deriva.