Urbano Lugrís, a quen lle importa?

Urbano Lugrís González. Fillo dun presidente da Academia Galega (Manuel Lugrís Freire) e dunha pianista (Purificación González). Afillado de Francisco Tettamancy (vello militante da Cova Céltica). Amigo de Antón Avilés de Taramancos ou de Álvaro Cebreiro. Pai de Urbano Lugrís Vadillo.

Por Xurxo Martínez | Vigo | 04/12/2011

Calquera cultura debe coñecer e recoñecer a este xigante da pintura universal. Un xenio do surrealismo, un escultor do Atlántico, un mecánico dos soños humanos. A difusión da súa figura é unha tarefa continuada que varias persoas se propuxeron dende hai anos. Algúns dos nosos actuais pintores máis internacionais valoran e enxalzan o legado artístico de Lugrís. Algúns dos nosos poetas máis laureados por aí fóra coinciden nesa valoración. Algúns dos que paseamos entre o común comprendemos que estamos perante un animal das artes plásticas. Admirámolo.

Parece que non está reivindicado o suficiente cando non se protexe a súa obra. Quen pode entender que un goberno, sexa o municipal ou o autonómico, non tutele murais que se están deteriorando nin adopte medidas para a súa conservación? Poñamos por caso o mural do restaurante coruñés La Bottegga: hoxe este local está para alugar e as súas paredes custodian un fermosísimo mural de Lugrís. O futuro desta creación dependerá da obra e graza do vindeiro propietario. Eis a ruda realidade da nosa terra. Unha cultura botada á indixencia cun goberno con ademán de noxo.

Esfórzanse dende as institucións públicas para incumprir coas súas responsabilidades. A cultura, iso é unha paifocada dos “demasiado gallegos”, xusto aqueles que loitaron para dotarnos dunhas mínimas estruturas autonómicas das que eles viven. O mundo ao revés ou a lóxica do neoirracionalismo. Chámalle burro ao cabalo.

Mais están aí, amosando ese baleiro de poder. Por iso uns vigueses (A Nave das Ideas) e coruñeses (In Nave Civitas) irmandámonos para ocupar e exercer ese dereito cidadán. Facémolo dende a imaxinación, con doses de pedagoxía e esquivando as trabas económicas do mellor xeito que poidamos. Asumimos o poder de defender, protexer e divulgar a obra de Lugrís.

Deste xeito, herculinos e olívicos, chamamos a elevar á voz popular dúas sonadas reclamacións: queremos rachar cos estúpidos localismos; queremos que a arte na súa totalidade teña a mesma consideración que as letras.

O primeiro dos puntos pretende pór fin a estas trangalladas de fomentar a rivalidade como se foramos tribos ancestrais e non dúas cidades galegas. Ollade para o caso das caixas: uns comparten privilexios e outros andan encirrando por non sei que causas. Mais unir A Coruña e Vigo, mediante ese océano que é Lugrís, tamén permite desterrar a Compostela como única capital cultural de Galiza e, á vez, estamos tecendo redes sociais, creando o que moitos denominan “tecido social”. Estamos argallando bases de contacto e comunicación entre persoas que compartimos uns principios como a defensa da cultura galega.

O segundo dos puntos comprímese nunha proposta: queremos un Día Nacional das Artes Galegas, non só un Día das Letras Galegas. Non pretendemos soterrar as letras por outra expresión artística. Só que estean ao mesmo nivel. E se un ano é dedicado a un poeta, outro pode selo a un pintor, director de cinema, músico ou escultor. Por que non?

Non podemos deixar oco ao desleixo. Temos que procurar vías que nos permitan tomar decisións ante a desidia destes filisteos que nos gobernan. Temos que autoorganizarnos e autodeterminarnos como un exercicio de cidadanía con conciencia de seu. Ante a súa negación, a nosa afirmación.

Toda a información dos actos do 17 de Nadal, na Coruña e Vigo: http://anavedasideas.blogaliza.org/

Xurxo Martínez González naceu no barrio de Coia (Vigo) en 1984. É licenciado en Filoloxía Galega pola U. de Vigo e publicou a tese sobre o xornal La Oliva (1856-1857). Publicou estudos de diferente materia (La Oliva¸ Martín Sarmiento, Villar Ponte, Luís Soto...) en revistas como A Trabe de Ouro, Grial, Glaucopis. Boletín do Instituto de Estudos Vigueses ou en Arraianos. Colaborou en Vieiros.com, dende 2006 até o seu peche, n´A Peneira, Novas da Galiza e Altermundo. En 2007 publicou Fuco Gómez (AGER) e en 2011 sairá do prelo Luís Soto. A xeira pola unidade (Edicións Xerais). Preside o Colectivo Cultural A Nave das Ideas (http://anavedasideas.blogaliza.org/) e é autor do blogue O marmurio das ondas (http://omarmuriodaonda.blogaliza.org/)