Un síntoma chamado Díaz Ferrán

Nas tres últimas décadas ten habido importantes episodios de corrupción no mundo da política.O caso Filesa, os fondos reservados de Vera e Roldán, “Marbella vice”, a operación Gürtel, os “pelotazos” de Santa Coloma...En todos eles, sempre houbo un denominador común:a opinión publicada descualifica –con intensidade diferente en función da adscrición partidaria- aos directamente afectados e solicita rectificacións profundas aos dirixentes das forzas políticas, advertíndolles da desafección que poden sufrir dos seus votantes.Poren, en case todos os casos, a reacción dos electores foi moi benevolente:os niveis de abstención non medraron significativamente e a cativa penalización rexistrada foi directamente proporcional á intensidade da autoubicación na banda esquerda da cartografía electoral.

O malestar do ex-presidente

Cando lin as referencias xornalísticas sobre o contido da conferencia do ex-presidente Pérez Touriño tiven a sensación de estar asistindo a un "remake" de algo que xa vivira no pasado.Permítaseme unha cativa viaxe polo tempo.No mes de Febreiro do ano 1981, poucos días despois do intento de golpe de Estado, coincidimos varios profesores no bar da Facultade de Económicas da Universidade de Santiago.Era algo habitual:aproveitabamos o momento de tomar café para comentar e discutir a respeito da actualidade política.Emilio Pérez Touriño militaba, daquela, no PCG e eu formaba parte do MCG...

MAIS BNG

As eleccións do pasado 1 de Marzo tiveron un forte impacto no BNG. A sorpresa dun resultado inesperado foi acompañada da lóxica frustración por ver reducido o labor gobernamental a un corto espazo de tres anos e medio sen ter oportunidade de aproveitar a experiencia para corrixir -nunha nova andaina en San Caetano- as deficiencias rexistradas e poder consolidar os evidentes acertos protagonizados no seo do bipartito...

Asignatura pendente

O acordo acadado entre Rodríguez Zapatero e Mariano Rajoy para promover a Alberto Oliart como presidente da CRTVE suscita diversas reflexións. A primeira ten a ver coa dupla vara de medir que utilizan os dirixentes dos grandes partidos cando se trata de asegurar e/ou neutralizar o control dos medios públicos de comunicación. Os mesmos que predican habitualmente a bondade abstracta do rexuvenecemento das listas electorais e dos cargos orgánicos non dubidan en botar man dunha persoa que xa pasa dos 80 anos para dirixir este ente estatal...

Excepción ou regra?

O medre da xeografía dos presuntos casos de corrupción está cuestionando un dos principais lugares comúns do argumentario defensivo utilizado por moitos responsábeis políticos.Estariamos -segundo a interpretación que escoitamos en tantas ocasións- ante as excepcións que confirman a regra da honestidade xeral que rexe na xestión das institucións públicas.Poren, a diversidade territorial e partidaria dos sumarios xudiciais abertos induce a pensar na verosimilitude dunha hipótese inversa:os comportamentos eticamente irreprochábeis son minoritarios no ámbito da elite política que administra recursos públicos...