Falando da publicidade en galego

O Parlamento de Galicia, Secretaría Xeral de Política Lingüística e o Foro E. Peinador convocan un ano máis os Premios de Publicidade en Galego. Os premios están dirixidos ás empresas anunciantes, ás axencias de publicidade e aos centros educativos públicos, privados ou concertados especializados nalgunhas das áreas de coñecemento que teñan que ver coa publicidade, polos traballo publicitarios que realicen e polo seu desenvolvemento técnico, respectivamente.

Mudan os tempos, mudan os costumes

O patrimonio cultural galego é moi vulnerable. Tanto, que cando algunha parte desaparece só queda del a memoria, que pouco é. Este feito prodúcese por activa e por pasiva. Polos que podendo preservalo prefiren, por falta de autoestima, desprezalo; son os que senten maior esntusiasmo polo alleo que polo propio. Mais hai outro sector numeroso da sociedade que non é plenamente consciente da riqueza do noso acervo cultural e influído polos primeiros, súmanse a ese lamentable proceder.

Facendo pé nas raíces da terra

Reme Martínez, desde as terras de Trives envíame un video que ela mesma lle gravou ao seu pai, Pepe Guindeiro, no que aparece aventando a semente dos nabos na súa leira. Chamoume a atención observar a mestria con que fai a sementeira en terra labrada con sucos ben dereitiños. Como ben di a filla: se o fago eu, no primeiro remeneo do brazo espeto medio paquete de nabos.

Os agostos da represión franquista

Despois da sublevación militar de xullo de 1936, agosto, o mes máis festeiro do ano, unha orxía de sangue tinguíu a xeografía galega.Un mes que quedou gravado a lume na historia de Galicia. Non quedou concello, grande ou pequeño, vila ou aldea na que a represión fascistas non deixara tirados nas gavias dos camiños centos de cadávares de asasinados. Eran os paseados, as vítimas da Falanxe que sacaba dos cárceres aos detidos para matalos a mantenta nos muros dos cemiterios ou en calquera lugar afastado.

Embaixada do Couto Mixto en Melgaço

Releo as memoria de António Fontes escritas por Eugénio Pintos. Fala nelas o Padre Fontes das vicisitudes vividas polos moradores dunha doutro lado da raia seca na súa loita pola supervivencia. Xentes que tiñan como medio de vida traficaren con produtos que escaseaban alén e aquen, intermediarios que levaban unha pequena parte do que custaban as mercadorías. Lembro agora as vivencias que tiven nas moitas veces que andei por Tourén, Pitôes das Júnias, Vilar de Perdizes, Cambedo, Soutelinho e Lamadarcos, e tantos outros pobos do Barroso e Tras-Os-Montes.

En agosto, comer e beber do noso

Cando convido aos amigos a xantar ou cear adoito poñer na mesa un espumante, un vermú e un viño etiquetados en galego. Para a sobremesa, queixo e licores, que tamén estean etiquetados na nosa lingua. Nese ambiente aproveito para poñer en práctica as miñas artes socráticas explicándolles a importancia que ten para a nosa economía e o futuro da nosa identidade cultural o consumo responsable. Entendo por tal, amosar preferenzas polos produtos do país e por aqueles que se expresan na nosa fala.

Por unhas festas máis galegas

Pasou o día,pasou a romaría; e de hoxe nun ano. O dito repítese unha e mil veces cun certo aquel de tristura; tantas como festas se celebran durante o ano en Galicia. As máis delas cunha programación rotineira, sen ningún interese ou singularidade que as faga merecentes das atencións dos que buscan nelas a nota de orixinalidade. A falta de imaxinación da que fan gala os seus organizadores vai parella coa desmedida voracidade dos que miran nelas unha fonte inesgotable para faceren negocio. Refírome a esas empresas de espectáculos que ofrecen orquestras e atraccións desgaleguizadas.

Enrique Peinador Lines, memoria dun empresario galeguista

Na miña memoria gardo o vivido en Mondariz-Balneario con Luís Soto. Ocorreu hai ben anos.Visitabamos o balneario e naquel escenario o vello amigo evocou a grandeza política de Enrique Peinador a quen algún día Galicía terá que renderlle recoñemento en pública homenaxe. Gardei para min aquel desexo durante moito tempo, e cando as circunstancias foron propicias boteime ao rescate da súa memoria.