Aquela mañá de maio

Aquel 25 de maio, dende as primeiras horas do amencer, a equipo de mecánicos e artilleiros da Aviación Lexionaria italiana afanárase por ter os nove avións da escuadrilla en perfectas condicións para voar.

Dime do que presumes

A comezos de agosto, o coordinador de Podemos en Galicia, Borja San Ramón, publicaba unha colaboración no xornal “Público”: “Primero el Estado, después la Xunta: la próxima Galicia progresista”, que me fixo lembrar un refrán moi coñecido: “Dime do que presumes e direiche do que careces”.

Sacar a bailar

Hai días remataron as festas no meu pobo, Riberia. Celébranse na primeira semana de agosto. Cando era pequeno as festas do verán eran moi agardadas: tómbolas, coches de coche, as barquillas…

A tropa de Putin

Segunda metade dos setenta. Meu pai sentaba na sala e poñíase a ler unha revista. Eu sentábame perto del rodeado dos meus tebeos: “El Jabato”, “Capitán Trueno”, “Zipi-Zape”, “Mortadelo y Filemón”... pasábamos un bo rato enfrascados na lectura e de vez en cando o meu pai facía algún comentario en alto, que eu non entendía. Algunha tarde, mentres se levantaba a facer café ou a falar coa miña nai, collía a súa revista e vía que tiña moita letra, moitísima letra, algunhas fotos e apenas algún debuxo, que ao contrario dos dos meus contos eu non entendía: nin chisca de gracia tiñan pensaba. Nin sequera os libros da escola tiñan tanta letra. Dende a miña visión de neno de pouco mais de dez anos aquela revista formaba parte do mundo incomprensible dos maiores, un mundo co que nos ameazaban cando en voz alta dicían aquela frase coa que remataban moitas discusións: “Cando sexas maior xa o entenderás”.

Toda a vontade, todos os votos

Teño na casa unha chea de fotografías que me lembran distintos momentos da miña vida. Moitas delas son coa miña parella, fotografías en lugares que visitamos: Praga, a Costa de Morte, Porto... Teño moitas outras fotografías de graffitis tiradas en Quito, Welllington, Madrid, Lugo... Cada vez que reparo nalgunha desas imaxes podo recordar a viaxe que nos levou ata alí.. os paseos, os restaurantes, as conversas... as persoas que coñecemos, as sorpresas que nos atopamos, as risas...

Esa esquerda caladiña e cómplice

No verán do 2001 ou 2002, non lembro ben, pasei, xunto cun bo amigo, un mes en Ecuador. Percorremos boa parte do país coñecendo de primeira man proxectos de organizacións ecuatorianas que recibían o apoio de ONGs galegas. Unha das zonas ata a que nos achegamos foi Esmeraldas.

Errar é tan humano

Na miña casa sempre fomos moito de refráns e de ditos. Lémbrome dalgunhas tardes que quedaba coa miña aboa e lle pedía que me dixera refráns, que eu ía apuntando nunha libreta.

Armas para Putin

Hai uns días Xoán Hermida publicaba no dixital Infolibre.org un interesante artigo, “20 años del nacemento de la Ciudadania Global” no que analizaba o devir do movimento pacifista dende as mobilizacións multitudinarias contra a guerra de Irak ata a nula mobilización social contra a agresión imperialista rusa contra Ucraína. É sen dúbida unha reflexión acertada, que axuda a comprender o silencio cómplice, nun casos, moitos casos, de boa parte da esquerda.