Galicia Confidencial (GC) - Artigos de Emilio Martinez

Ás cousas polo seu nome

O derradeiro día do ano 406 d. C. un exército de vándalos, alanos e suevos, pobos bárbaros para os romanos, cruzaron o Rin, a fronteira norte dun imperio en decadencia. Tomaron rumbo ao Sur, á Galia. Apenas catro anos despois, en 410, o dirixente vándalo Alarico saquearía, por segunda vez na súa historia, Roma. Non pasaran sequera 50 anos e os mesmos vándalos, capitaneados por un novo líder, Genserico, cruzaron o Mediterráneo, dende a actual Tunisia, e arrasaron, outra volta, a chamada “Cidade Eterna”.

A pinga que colma o vaso

O 5 de febreiro de 1994, hai agora pouco máis de 30 anos, as lousas do mercado de Markale, na zona histórica de Sarajevo, tinxíronse de sangue. Entre os postos destrozados os corpos sen vida de 68 persoas, no ar os berros dos máis de 100 feridos. Uns segundos antes estoupara unha granada de morteiro disparada polo denominado Exército da República Srpska, unha extensión irregular do exército serbio. As potencias occidentais protestaron enerxicamente, e quedaron so niso: vehementes comunicados que eran unha mostra da súa falta de determinación á hora de frear a guerra en Bosnia.

Tantos días felices

O martes 21 de novembro a exministra e exportavoz do PSOE, Carmen Calvo, afirmaba con rotundidade que aquel día o BOE a fixera a “segunda muller mais feliz de España”. O boletín oficial viña de publicar a Real Decreto 835/2023, de nomeamento de Ministros do Goberno. Calvo celebraba as ausencias e non dificil adiviñar en quen pensaba como primeira muller mais feliz. Aínda que eu quero pedir para min o primeiro posto de home mais feliz ao vez que nin Irene Montero, nin Ione Belarra se ían sentar a partir daquel momento no Consello de Ministros. Sei tamén que o primeiro posto en tanta felicidade é un posto disputado. A soberbia, sobre todo cando é exhibida con profusión por persoas de escasas cualidades, nunca espertou moitas simpatías.

(Ribeira, 1965). Entre os anos 1998 e o 2005 foi presidente da Coordinadora Galega de ONG para o Desenvolvemento. Na actualidade forma parte do Consello Galego de Cooperación ao Desenvolvemento como experto independente. Licenciado en Ciencias Económicas a súa carreira profesional está ligada, na súa meirande parte, a diversas administracións públicas, como a Universidade de Vigo, na que foi vicexerente de Recursos Humanos, a xerencia da Sociedade Galega para o Desenvolvemento Comarcal, o concello de Lugo ou a Universidade de Santiago de Compostela, na que actualmente é director de área, no ámbito, logo de exercer en distintos períodos como técnico superior de Xestión no ámbito da I+D+I ou vicexerente no campus de Lugo. Ten colaborado en distintas publicacións como “A Nosa Terra”, “Tempo Exterior” ou a “Revista Galega de Emprego”.