Vía Galega, Galiza Sempre e Galiza Cultura esixen que se restaure a súa letra e piden ao PP que "desbloquee" a Comisión parlamentaria.
A primeira vez na historia de Galicia que unha banda de música interpretou o Himno Galego nunha celebración litúrxica foi na igrexa parroquial de Redondela no contexto das festas da Coca. Tal suceso aconteceu na década dos anos oitenta. Para sortear os receos que eu albiscaba no director da banda de música e o párroco, busquei a complicidade do bispo demisionario da diocese de Mondoñedo-Ferrol, monseñor Araúxo, de talante galeguista, a quen convidei para que presidise a misa concelebrada. Ata entón era costume que no momento da consagración, as bandas de música interpretasen o himno español. Tradición que procedía do nacionalcatolicismo do Estado.
A Policía cre que puido deberse a causas naturais.
O catedrático e maior investigador en Pondal, decepcionado, advirte que as opcións eran "ou si ou non" manter incluso un texto "falso".
Foi por volta de mediados da década dos anos oitenta que o Servizo de Normalización Lingüística do Concello de Redondela, que dirixía servidor, deu a coñecer unha iniciativa para galeguizar as festas populares.
Pasou o día,pasou a romaría; e de hoxe nun ano. O dito repítese unha e mil veces cun certo aquel de tristura; tantas como festas se celebran durante o ano en Galicia. As máis delas cunha programación rotineira, sen ningún interese ou singularidade que as faga merecentes das atencións dos que buscan nelas a nota de orixinalidade. A falta de imaxinación da que fan gala os seus organizadores vai parella coa desmedida voracidade dos que miran nelas unha fonte inesgotable para faceren negocio. Refírome a esas empresas de espectáculos que ofrecen orquestras e atraccións desgaleguizadas.
A conmemoración do aniversario do estreno do Himno Galego celebrado o 20 de decembro de 1917 no Teatro do Centro Galego d´A Habana, tráeme vellas lembranzas, que, malia o tempo transcorrido, teñen para min un especial significado polas impresións que me causaron, e pola transcendencia social e política que tiveron.
Pascual Veiga púxolle música a un fermoso poema de Eduardo Pondal que falaba da “nazón de Breogán”.
GC 2024
Séguenos
