Os dereitos humanos no cárcere

Nun réxime alicerzado na democracia e no respecto ás liberdades a pena de cárcere ten unha tripla función de prevención especial (impedir certo tempo a liberdade de movementos do penado), prevención xeral (amosarmos que o delicto xera un acaído castigo) e de rehabilitación.

Por X.A. Pérez-Lema | A Coruña | 01/09/2019

Nos réximes demoliberais o cárcere restrinxe a liberdade persoal. Mais non pode limitar os dereitos dos internos á vida, á integridade física e moral, ao acceso á cultura e á educación, a unha alimentación sá e á comunicación periódica e íntima coas persoas queridas (o que ven esixir na práctica que os internos residan preto da súa contorna persoal). O cárcere non pode limitar a dignidade persoal  nin os dereitos humanos das persoas presas distintos do da liberdade persoal.

Antigo aspecto do cárcere da Coruña | Fonte: Proxecto Cárcere

Nos oito meses que van de 2019 morreron nos cinco cárceres galegos nove persoas presas: tres en Teixeiro, tres no Pereiro de Aguiar (malia a súa cativa poboación interna) e cadanseus n’A Lama, Monterroso e Bonxe. O observatorio de dereitos humanos galego ESCULCA e colectivos da función pública penitencial teñen denunciado estes gravísimos feitos. A Administración do Estado, responsábel da vida, saúde e custodia das persoas presas, está afracasar substancialmente nesta tarefa esencial ao Estado de Dereito. Mentres, o director do cárcere de Teixeiro e máis a directora do cárcere d’A Lama rexeitan entrevistarse cos representantes de ESCULCA, a principal ONG galega na promoción dos dereitos humanos nas prisións. Seica por se decatar dos graves incumprimentos da sanidade, tratamento e custodia penitenciarias.  

Mentres, no ámbito dos media, as principais TV privadas estatais (A3 e Tele5) ofertan unha grella de programas que prioriza novas sobre crimes e  propostas sobre un meirande grao de punición. Como si Galicia e, en xeral, o Estado non estiveran nos derradeiros postos de criminalidade na Europa. Ou como si o Estado español non tivese a porcentaxe de poboación presa máis alto da Europa en relación coa súa taxa de criminalidade.

Esta onda reaccionaria a prol dunha máis grave punición dos delictos e mesmo a prol da extensión da medida cautelar do cárcere preventivo (absolutamente excepcional nos réximes demoliberais) mesmo chegou a determinados colectivos autoconsiderados progresistas e mesmo feministas ou ecoloxistas: castración química para  violadores, cárcere preventivo automático para calquera sospeitoso de delictos sexuais, prisión permanente revisábel para os que queimen o monte…

Non nos estamos a decatar que todas estas propostas punitivas da dereita extremista  tentan  encerrar á xente guindando despois a chave. Manda truco que haxa feministas, ecoloxistas e progresistas que sexan quén de llelas mercaren, como lle merca o PSOE o modelo territorial uninacional a esa mesma dereita.