Violencia na rúa

Os graves incidentes violentos das últimas semanas obrigan a unha seria diagnose da situación. Que pasa por recoñecer que o grao de violencia na rúa non respostou, ate de agora, á gravísima situación social,económica e institucional e á tensión social que vive a maioría da poboación.

Por X.A. Pérez-Lema | A Coruña | 30/03/2014

Pasa por afirmarmos sempre do lado das Policías, mais non necesariamente dos Gobernos que as dirixen; velaí a diferenza entre a prevención e represión policiais do 15-M do 2011 e do 22-M do 2014. E pasa por rexeitar a idea, a eito difundida por algunhas forzas “anti sistema”, de que os incidentes da rúa son máis autodefensa social ca violencia. Afirmarmos esa idea é unha barbaridade en termos éticos, mais tamén políticos. Porque a reacción violenta da rúa fronte á política gobernamental non xera máis ca dor, represión e división social.

Dito isto, afírmolles a miña convicción de que o Goberno Rajoy non ten unha idea democrática da seguridade cidadá.Porque no canto de garantir o pacífico exercicio dos dereitos cidadáns na rúa está a usar do mesmo para favorecer, coa impagábel axuda dalgúns radicais violentos, a división social e o conflito. Velaí decisións políticas e operativas tan desafortunadas como deixar quince policías illados e inermes fronte a ducias de violentos, cargar no mesmo día contra unha demostración legal pondo en perigo a integridade física de crianzas e cidadáns ou, no caso dos incidentes do cerco en Santiago, disolver unha manifestación provocando unha descontrolada ruada e ulterior persecución cara o centro do Ensanche compostelán na hora da recollida dos colexios.

Xa que logo, semella que este Goberno non sabe ou non quere garantir a seguridade cidadá e tende usar este ben xurídico a xeito de instrumento para a súa política de división social e criminalización da discrepancia. Neste senso, a coincidencia entre estes incidentes e o debate previo a respecto do inconstitucional anteproxecto de lei de Seguridade Cidadá amosa ben ás claras esta instrumentación.

No caso de Galicia esta crise serve tamén para pór en valor a necesidade de transferir o mando da policía de seguranza á Xunta. Porque a garantía policial no exercicio dos dereitos require, no Mando e na Policía, proximidade e coñecemento do País e da súa cidadanía.

Licenciado en Dereito e graduado en Administración de Empresas. Leva exercendo a avogacía máis de vinte anos e dirixe o seu propio despacho n’A Coruña, con nomeada adicación ao Dereito Administrativo e Mercantil . Foi profesor da Escola de Práctica Xurídica do Colexio de Avogados coruñés e da Facultade de Ciencias Sociais da Universidade de Vigio. Arestora imparte a docencia no primeiro programa de asesoría xurídica de empresa que se desenvolve en Galicia, no Instituto de Finanzas e Formación Empresarial (IFFE).Publicou varios traballos sobre temática xurídica. Foi xefe de gabinete do Conselleiro da Presidencia Pablo González Mariñas, sendo Presidente Fernando González Laxe e secretario xeral de Relacións Institucionais na Vicepresidencia da Xunta ás ordes de Anxo Quintana (2007-2009). Fpoi asesor xurídico do Consello da Xuventude de Galicia (1991-1997) e tivo unha intensa actividade na defensa penal de obxectores e insumisos até que se acadou a supresión do servizo militar obrigatorio. Colaborador da Radio Galega e da TVG e de varios xornais, revistas e emisoras de Radio e TV galegas.