Este é o longo camiño xudicial dunha galega vítima de violencia obstétrica
Fiscalía leva ao Supremo o seu caso tras darlle a ONU a razón á paciente. A demandante pide unha indemnización de 150.000 euros ao Estado por danos físicos e psicolóxicos polo proceso administrativo e xudicial
Por Europa Press / Redacción | SANTIAGO DE COMPOSTELA | 23/05/2023 | Actualizada ás 16:08
A Fiscalía da Audiencia Nacional recorreu ante o Tribunal Supremo o caso dunha muller galega que, tras dar a luz en 2009, foi sometida a unha sucesión de intervencións e actuacións sanitarias realizadas nun hospital do Sergas que lle produciron padecimentos. O Ministerio Público entende que se trata dun episodio de violencia obstétrica que vulnerou os dereitos da paciente, tal e como concluíu o Comité de Nacións Unidas para a Eliminación da Discriminación Sobre a Muller.
No informe de Fiscalía, recollido por Europa Press, indícase que preparan ese recurso de casación ante a Sala do Contencioso Administrativo do Tribunal Supremo tras coñecerse a sentenza de 12 de abril de 2023 da Audiencia Nacional que arquivaba o asunto.
O fiscal Manuel Campoy sinala que, ademais de vulnerar eses dereitos fundamentais da paciente, deuse tamén unha infracción da normativa estatal e internacional sobre cumprimento dos ditames do Comité de Nacións Unidas para a Eliminación de Discriminación Sobre a Muller.
Chega a esta conclusión porque a demandante, tras reclamar pola vía administrativa e xudicial, comunicou os feitos a ese comité denunciando a existencia de violencia obstétrica. Ese organismo da ONU declarou que se vulneraron os seus dereitos recoñecidos na convención.
Tal e como recolle o informe do fiscal, a muller dirixiuse á Audiencia Nacional despois de que o Ministerio de Xustiza desestimase a súa reclamación de responsabilidade patrimonial con motivo dos danos ocasionados "por funcionamento anormal das Administracións Publicas de Xustiza e Servizo de Saúde".
"SEN CONSENTIMENTO INFORMADO"
Na súa demanda, a paciente detallaba que, sen consentimento informado durante o ingreso hospitalario, realizáronselle dez tactos vaxinais que lle xeraron unha infección neonatal, que se lle forneceu oxitocina sintética intravenosa para inducir o parto, forzóuselle a permanecer en posición de litotomía --posición xinecolóxica-- sen posibilidade de moverse e, finalmente, practicóuselle unha episiotomía --cirurxía menor feita durante o parto para ensanchar a abertura da vagina-- con extracción da súa filla mediante ventosa.
Engadía que o bebé, recentemente nada, foi levada á Unidade Neonatal onde estivo ingresada durante sete días, sen explicación algunha sobre o seu estado de saúde, privándolle do seu desexo de aleitala e só permitindo acompañamento materno entre 10-15 minutos cada tres horas.
Ademais, aseveraba que a episiotomía que lle foi practicada ocasionoulle unha hipotonía do chan pélvico --que provoca incontinencia urinaria-- e vaxinismo con "episiorrafia dolorosa con retracción", que requiriu tratamento de fisioterapia especializada en rehabilitación do chan pélvico e imposibilitou as relacións sexuais coitales durante dous anos.
A demandante indicou que todo iso lle ocasionou no plano psicolóxico unha síndrome de tensión postraumática postparto, causante de ansiedade, insomnio e recordos reiterativos de escenas vividas durante o parto.
Así as cousas, e ante o Comité da ONU, a muller solicitou que se condenase ao Estado e que se proporcionase unha reparación apropiada aos danos de saúde física e psicolóxica sufridos, por importe de 46.672 euros. A esa cifra sumaba que o Estado debía abonarlle a cantidade de 38.458,20 euros en concepto de dano patrimonial polos gastos de representación e defensa, e outros 60.000 euros en concepto de dano moral polo funcionamento anormal da Administración de Xustiza.
O ditame do Comité de Nacións Unidas para a Eliminación da Discriminación sobre a Muller de 28 de febreiro de 2020 resolveu que os feitos sometidos á súa consideración puñan de manifesto que se vulneraron os dereitos da autora, e recomendaban a España que proporcionase "unha reparación apropiada, incluída unha indemnización financeira adecuada aos danos de saúde física e psicolóxica sufridos".
A POSTURA DA FISCALÍA
Con ese ditame sobre a mesa, a Fiscalía sostivo ante a Audiencia Nacional o carácter vinculante para España desa decisión e interesou a estimación da demanda por considerar vulnerados o principio de igualdade e non discriminación, os dereitos fundamentais á integridade física e moral, e o dereito á intimidade persoal e familiar.
Pero a Sala do Contencioso-Administrativo da Audiencia Nacional desestimou o recurso da paciente dicindo que non era competente para revisar o caso, que prescribira, e que os ditames dese comité son simples recomendacións e suxestións.
