Humanización Animal

Manuel H. Iglesias, no seu artigo "Pasarse de voltas", publicado no dixital Galicia Confidencial, parece preocuparse pola crecente tendencia de humanizar aos animais de compañía, especificamente aos cans. Nunha reflexión que máis ben parece unha reprimenda moralista, Iglesias insinúa que atribuír cualidades humanas aos nosos amigos peludos é un sinal de que a sociedade está perdendo o norte. Pero, quizais, o que realmente está a pasar por alto é a  fonda conexión emocional que as persoas poden ter coas súas mascotas, así como os dereitos fundamentais das mulleres a elixir libremente sobre as súas vidas.

 

Primeiro, a súa anécdota sobre unha moza que fala co seu can coma se fose unha persoa non é máis que unha evidencia do amor e o coidado que moitos donos de mascotas senten polos seus compañeiros animais. Esta humanización non é unha moda ou unha debilidade; é unha manifestación do profundo vínculo emocional e do apoio que os animais proporcionan aos seres humanos. Numerosos estudos demostran que as mascotas poden mellorar significativamente a saúde mental e emocional, reducindo a ansiedade e o estrés e mellorando o benestar xeral. Tratar ben aos animais e considerar as súas necesidades emocionais non é pasarse de voltas, senón actuar con empatía e responsabilidade.

 

En canto á crítica de que a sociedade está a destinar demasiados recursos ás mascotas mentres descoida cuestións humanitarias urxentes, é importante lembrar que a compaixón non é un xogo de suma cero. Podemos e debemos preocuparnos polo benestar animal sen descoidar as necesidades humanas. O feito de que as políticas públicas promovan a adopción de animais de refuxio con incentivos financeiros é unha medida positiva que reduce o abandono e promove a responsabilidade. E si, tamén é certo que as políticas sociais deben mellorar para apoiar mellor ás persoas maiores e dependentes, porén unha cousa non exclúe a outra.

 

Agora, respecto ás observacións de Iglesias sobre a demografía e as eleccións de vida das mulleres, hai que ser claros: cada muller ten o dereito de decidir sobre a súa vida e o seu corpo. Se unha muller nova decide ter un can no canto dun fillo, é unha decisión persoal que debe ser respectada. A idea de que as mulleres están obrigadas a ter fillos é anticuada e patriarcal. As mulleres teñen dereito a elixir o seu camiño sen ser xulgadas pola sociedade. A preferencia por ter un can pode deberse a unha morea de razóns, incluíndo a procura de compañía, a estabilidade emocional, ou simplemente o amor polos animais. Esta elección non é unha renuncia ás responsabilidades sociais, senón unha afirmación da autonomía persoal.

 

Iglesias suxire que estamos a perder o norte, porén quizais o que está perdendo de vista é a importancia de respectar as eleccións individuais e de promover unha sociedade que valore tanto aos seres humanos como aos animais. As críticas sobre a humanización dos animais e as decisións das mulleres non deberían ocultar a necesidade de avanzar cara a un mundo máis xusto e compasivo. Un mundo onde os dereitos dos animais e dos humanos non son mutuamente excluíntes, senón complementarios.

 

Propoñemos unha visión que celebre tanto o amor polos animais como a liberdade das mulleres para tomar decisións sobre as súas vidas. Aquí van algunhas medidas que poden axudar a construír unha sociedade máis equilibrada e respectuosa:

 

1. Respecto pola autonomía persoal: Recoñecer e respectar as decisións das mulleres sobre se ter fillos ou mascotas. As súas eleccións non deben ser xulgadas nin desprezadas, senón valoradas como expresións da súa liberdade e autonomía.

 

2. Promoción do benestar animal: Continuar fomentando a adopción responsábel e a tenza de mascotas, asegurando que os animais reciban o coidado e o respecto que merecen. As políticas que apoian o benestar animal non só benefician aos animais, senón tamén ás persoas que atopan neles unha fonte de apoio emocional e compañía.

 

3. Fortalecemento das políticas sociais: As administracións públicas deben equilibrar os seus recursos para atender tanto ás necesidades dos animais como ás dos seres humanos. A mellora dos servizos para persoas maiores e dependentes non debe verse comprometida pola promoción do benestar animal.

 

4. Educación en empatía: Fomentar unha educación que promova a empatía e o respecto tanto cara aos animais como cara ás persoas. A comprensión das necesidades emocionais e físicas dos animais pode axudar a construír unha sociedade máis compasiva.

 

5. Apoio á saúde mental: Recoñecer o papel fundamental que as mascotas desempeñan na mellora da saúde mental e proporcionar apoio axeitado ás persoas que atopan nos seus animais unha fonte de benestar.

 

En conclusión, o artigo de Manuel H. Iglesias subestima a importancia de tratar aos animais con dignidade e o dereito das mulleres a elixir libremente sobre as súas vidas. É esencial adoptar unha perspectiva equilibrada que recoñeza os beneficios da relación estreita entre humanos e animais, así como os dereitos individuais. A nosa sociedade debe avanzar cara a un futuro onde a empatía e o respecto sexan os piares fundamentais, tanto para os animais como para as persoas. Desta maneira, poderemos construirmos un mundo máis xusto, compasivo e respectuoso con todas as formas de vida.