Criminalizarmos as opinións

Até primeiros do 2001 no Dereito Penal español o réxime punitivo a respecto da apoloxía do terrorismo era o xeral que rexía e rexe para toda apoloxía do delicto: só se castiga aquela apoloxía en canto constitúa unha provocación que, ademáis, pola súa natureza e circunstancias, supoña un convite directo a cometer un delicto.

Por X.A. Pérez-Lema | A Coruña | 23/01/2017

Mais un neófito ZP mercoulle a teoría ao peor Aznar do aznarato e, da mán do chamado Pacto antiterrorista, aprobouse en decembro de 2000 unha reforma que introduciu un novo delicto destinado só á apoloxía do terrorismo, que pena todo xeito de reivindicación ou xustificación e calquera conduta que, ademáis, promova a falla de creto ou humillación das vítimas. Ou sexa, que temos unha regra excepcional para o terrorismo que non se predica dos asasinatos en xeral, dos crimes machistas ou dos crimes do franquismo. Unha norma excepcional, que representa unha concepción propia do Dereito Penal do inimigo e, polo mesmo, resulta inconstitucional. A Constitución interprétase no eido dos dereitos fundamentais consonte coa xurisprudencia do Tribunal Europeo de Dereitos Humanos e máis cedo ca tarde haberemos asistir á anulación das sentenzas que defenden unha interpretación da apoloxía do terrorismo allea á regra xeral da apoloxía do delicto (a última a do Tribunal Supremo condenando ao Strawberry de Def con Dos).

Para entendermos a grandísima trapallada da persecución destas condutas, abonda saber que ETA abandonou a súa actividade hai xa máis de cinco anos. Pois ben, no 2011 abríronse 5 causas por esta caste de delictos, no 2015 25. Non fai sentido ningún, verdade? No canto de perseguer a corrupción ou percurar a nosa seguranza fronte o yihadismo, policía xudicial, fiscais e xuices dese Tribunal de excepción-sucesor do franquista Tribunal da Orde Pública- chamado “Audiencia Nacional” adican os recursos que lles pagamos todos para pescudar e mesmo condenar tweets de gamberros, freakies ou descerebrados.

Nas democracias existe un amplísimo respecto á liberdade de expresión. O Dereito Penal do Estado democrático só ha castigar as condutas verdadeiramente lesivas e graves para a convivencia. Nas democracias non se impón pena por opinar, por bárbara que a opinión fór.

Licenciado en Dereito e graduado en Administración de Empresas. Leva exercendo a avogacía máis de vinte anos e dirixe o seu propio despacho n’A Coruña, con nomeada adicación ao Dereito Administrativo e Mercantil . Foi profesor da Escola de Práctica Xurídica do Colexio de Avogados coruñés e da Facultade de Ciencias Sociais da Universidade de Vigio. Arestora imparte a docencia no primeiro programa de asesoría xurídica de empresa que se desenvolve en Galicia, no Instituto de Finanzas e Formación Empresarial (IFFE).Publicou varios traballos sobre temática xurídica. Foi xefe de gabinete do Conselleiro da Presidencia Pablo González Mariñas, sendo Presidente Fernando González Laxe e secretario xeral de Relacións Institucionais na Vicepresidencia da Xunta ás ordes de Anxo Quintana (2007-2009). Fpoi asesor xurídico do Consello da Xuventude de Galicia (1991-1997) e tivo unha intensa actividade na defensa penal de obxectores e insumisos até que se acadou a supresión do servizo militar obrigatorio. Colaborador da Radio Galega e da TVG e de varios xornais, revistas e emisoras de Radio e TV galegas.