O silencio dos progres españois

Os progres españois sempre andiveron pola vida ocupados e preocupados (con toda xustiza) pola liberdade dos pobos de Palestina, Sahara e Chiapas, mais, por desgraza, nada ocupados nin preocupados pola subordinación das linguas, culturas e nacións catalás, vascas e galegas a un Estado español construído por determinadas elites extractivas, refractarias á libre concorrencia e ao progreso. Un Estado español tendente historicamente ao supremacismo e ao autoritarismo e que só coñeceu periodos liberais e democráticos cando tentou darlle algunha caste de canle ao dereito de autogoberno das nacionalidades.

Por X.A. Pérez-Lema | A Coruña | 18/03/2018

Os progres españois sempre andiveron pola vida moi preocupados polos dereitos do guaraní ou do swahili e nada preocupados pola minorización en cadanseus países das linguas propias de Euskadi, Galicia, Catalunya, Pais Valencià e as Illes.

Vivimos nos últimos seis meses a derrogación do dereito constitucional ao autogoberno das nacionalidades pola aplicación dunha interpretación inconstitucional do 155. A derrogación parcial do Código Penal e das Lei de Axuizamento Criminal e Orgánica do Poder Xudicial para crear o delicto de rebelión sen violencia, para inventar a competencia do Tribunal Supremo no canto do Superior de Catalunya nas causas que atinxen ao President, aos deputados e aos consellers, para inventar a competencia da Audiencia Nacional nas causas de sedición, para subordinar a autonomía do Parlament a decisións do Tribunal Constitucional que vulneraban a súa propia xurisprudencia. A aplicación da prisión preventiva como mecanismo antixurídico de creación de reféns: os actuais presos políticos e os antigos presos hoxe suxeitos á fianza e á espada de Damocles da volta ao cárcere se teiman nos seus principios.

Fronte esta enxurrada de arbitrariedade e autoritarismo os progres españois ficaron calados. No resto da Europa, en Euskadi, Nafarroa, as Illes, o País Valencià ou Galicia a reacción non foi valente nin axeitada en xeral, mais existiron moitas voces individuais e mesmo manifestacións sociais do rexeitamento de amplos sectores a esta onda incivilizada e represiva. Mais no resto do estado, agás moi poucas excepcións, todo foi, todo é, silencio.

Os progres españois asisten silentes á recentralización autoritaria do Estado español e semellan non se decatar que este proceso vai desnaturalizar de vez o que até de agora cualificabamos como democracia.

Licenciado en Dereito e graduado en Administración de Empresas. Leva exercendo a avogacía máis de vinte anos e dirixe o seu propio despacho n’A Coruña, con nomeada adicación ao Dereito Administrativo e Mercantil . Foi profesor da Escola de Práctica Xurídica do Colexio de Avogados coruñés e da Facultade de Ciencias Sociais da Universidade de Vigio. Arestora imparte a docencia no primeiro programa de asesoría xurídica de empresa que se desenvolve en Galicia, no Instituto de Finanzas e Formación Empresarial (IFFE).Publicou varios traballos sobre temática xurídica. Foi xefe de gabinete do Conselleiro da Presidencia Pablo González Mariñas, sendo Presidente Fernando González Laxe e secretario xeral de Relacións Institucionais na Vicepresidencia da Xunta ás ordes de Anxo Quintana (2007-2009). Fpoi asesor xurídico do Consello da Xuventude de Galicia (1991-1997) e tivo unha intensa actividade na defensa penal de obxectores e insumisos até que se acadou a supresión do servizo militar obrigatorio. Colaborador da Radio Galega e da TVG e de varios xornais, revistas e emisoras de Radio e TV galegas.