Artigos de Héctor Tejón

Extremistas todos

Un dos aspectos relevantes das colectividades humanas, entre moitos outros, é aquela que na Socioloxía chamamos “esquemas de orientación ou marcos de referencia“, que son ese conxunto de valores, institucions (de fe ou de razón) que conforman os lugares de significado e sentido do devir social, ou o que Fromm definiu coma as actuacións,valores e ideas cos individuos teñen por útiles para o funcionamiento correcto da sociedade, porque asumen o funcionamiento desta coma desexábel e correcto.

Do benestar á necesidade, pasando pola represión

Cada día que transcurre, xa non dende a chegada do Partido Popular ó goberno, se non dende que iso que dan en chamar crise, que non é máis ca orde natural vixente dos últimos dous séculos por fin visibilizada, o frenético dos sucesos rebasa a capacidade de focalización das enerxías sociais.

Goberno duns poucos...pobreza duns moitos

Art.47 da Constitución que rixe o Estado Español: “Todos los españoles tienen derecho a disfrutar de una vivienda digna y adecuada. Los poderes públicos promoverán las condiciones necesarias y establecerán las normas pertinentes para hacer efectivo este derecho, regulando la utilización del suelo de acuerdo con el interés general para impedir la especulación”

A oportunidade de todos

No noso tempo, ese que vai marcado pola imposición dunhas normas verticais que nós non negociamos porque nin sequera as consideramos lexítimas, á desesperanza social existente ante una oleada de ataques constantes e sistémicos contra a autonomía persoal e a liberdade colectiva.

A resignación coma resistenza?...Non grazas

Hoxe, igual ca onte e mañán, a clase económica que sempre posuíu, a cal sempre obtivo elevados rendementos do capital (fundamentalmente especulativos), experimenta a situación actual coma un escenario de gañancias reducidas. A isto chámanlle competitividade. A clase social que xa nunca tivo, experimenta un recorte dos dereitos sociais noutrora conquistados con sangue e lume. A isto chámanlle austeridade.

A Galicia que ven... A Galicia que está...

Crise, crise, crise... vocablo que convertiuse nun compañeiro habitual en cada recodo do país. Adoitando formas diferentes segundo o lugar onde aflore.