Engano, decepción, desolación

O percorrido por Whidbey Island fora longo e cheo de sensacións diversas; agora, o solpor comezaba a achegarse canda o arribo a Deception Pass e maila transición a Fidalgo Island. Entrementres, o meu maxín sinbad mugardés seguía á procura das Cotovías naquel pacífico enclave do noroeste.

Aquela costa, poboada durante miles de anos por tribos Salish, enganara durante décadas navegantes e exploradores alleos, que crían estar seguindo unha península cando en realidade circundaban illas de perímetros incertos no Island County: Whidbey, Camano, Baby, Ben Ure, Deception, Kalamut, Minor, Smith, Strawberry... todas elas Illas Cotovías?

A miña busca insular nos lindeiros do Pacífico estadounidense podería acabar no mesmo engano ca o de mariñeiros da Royal Navy tan experimentados coma Joseph Whidbey ou George Vancouver dous séculos antes. Ás veces, amigo Sari, a natureza desatenta esconde pelouros ocultos ó ollo humano na escuridade dos fondos mariños e agacha sereas divinas radiantes de alegría a chamar por un desde prados floridos.

En ocasións, pode un home benintencionado caer no mesmo engano ca o experto mariñeiro Joseph Whidbey, porque as aparencias das cousas con frecuencia son opacas ó corazón e a mente humanas. Entre a lingua do enxeñeiro e navegante Whidbey e a miña variedade mugardesa mediaban dúas verbas por veces mesturadas en falsa amizade: deception e decepción. A primeira -o engano- acontece na lingua de noso cando existe intención de confundir ou levar a porto equivocado a mente e as accións humanas. A segunda é ás veces o estado emocional derivado do engano ou da intensidade e acumulación no tempo de situacións desfavorables. Mais na lingua de Whidbey e Vancouver o engano -a deception- é sempre primordial.

Eu, cal Sinbad a chegar por vez primeira a Deception Pass Bridge, sentín de súpeto a forza e intensidade das falsas amizades léxicas a bater con forza no meu Ser. Se cadra foi porque os humanos estamos sen dúbida máis conectados do que a nosa inqueda mente racional ás veces semella percibir. O engano quizais comezase xa en Gormaz, mais a decepción confirmábase alí, no lindeiro entre Whidbey e Fidalgo Island.

Xusto alí, detido naquela ponte finisecular e absorto na contemplación extática da fermosura insular das cotovías do Pacífico, sentín que era tempo de deixar marchar tanta decepción, tomar conciencia do engano previo e, fose Pike ou Whidbey a vía transmisora, dunha vez por todas chimpa-la áncora emocional de Gormaz ó fondo do Deception Pass, convertida nun simple penedo máis a sortear polos mariñeiros destemidos a remuíños costeiros de odiseas estadounidenses. Aquel mércores de setembro tamén eu, querido Sari, decidín deixar de enviar postais, a non ser que batese, sempre por acaso, con Desolation Row.