O PSOE, a Monarquía e a democracia

O segundo pagamento con fins de regularizamento fiscal do Emérito e máis a falla de civismo das súas fillas, visitándoo en Abu Dhabi á custa dos gastos de seguranza estatais e aproveitando para facer turismo de vacina ,agravou substancialmente a xa mancada imaxe pública da Monarquía borbónica.

Por X.A. Pérez-Lema | A Coruña | 07/03/2021

Até as persoas coetáneas do anterior Xefe do Estado refugan nidiamente a súa conduta, mentres as xeracións intermedias e máis novas afástanse cada vez máis dunha Intitución monárquica que non da reaccionado. Como ven de escrebir o xornalista catalán Iu Forn a “Monarquía española vive nunha realidade paralela e non deu entendido nada”.

Fronte esta incapacidade de reacción monárquica o BNG e as demáis forzas soberanistas, canda Más País e Unidas Podemos tentan lexitimamente discutir destas cousas e pescudar nestas condutas aló onde cumpre, é dicir no Parlamento do Estado, despois de sofrir as reaccións do parcial Tribunal Constitucional que ten prohibido investigar estes feitos dende Parlamentos autonómicos. Pola súa banda, a dereita tripartita ten reaccionado ferreñamente, rexeitando calquera destas iniciativas democráticas a xeito de fronte monárquica-cortesá.

E o PSOE? O PSOE sempre do lado da dereita, sempre agachando as miserias e eventuais condutas ilegais da Institución monárquica, impedindo calquera pescuda, calquera debate. E, malia este feito evidente, as enquisas reflicten máis dun 60% dos votantes socialistas moi críticos con estes feitos e máis próximos a unha solución monárquica.

Así e todo isto non ocorre só coa Monarquía. Mais aquí a responsabilidade é común do PSOE e de Unidas Podemos. A lei de seguranza cidadá, que penaliza o exercicio das liberdades de manifestación cidadá, segue vixente. Os delictos de sedición (que motivou as inxustas, ilegais e desaqueladas condenas das persoas presas políticas catalás), de inxurias e calunias ao Rei e aos membros da súa Familia, de inxurias e calunias aos Funcionarios Públicos e outros que criminalizan o exercicio da liberdade de expresión seguen vixentes. A respecto da liberdade dos presos políticos cataláns nin un só aceno. E tampouco se avanzou un chisco na construción dun Estado plurinacional, malia que só fose construindo a xeito de leis orgánicas e leis de transferencia ou delegación de competencias estatais.

Para máis, a burremia centralista da Administración do Estado xerou o naufraxio do Ingreso Mínimo Vital (IMV), que requiriría da súa xestión autonómica, mentres que a xestión dos fondos Next Generation-EU amenaza con deixar fóra á empresa galega e ás pemes en xeral ao enfrontaren unha xestión centralizada que só agasalla ás grandes empresas do Ibex 35.

O PSOE habería decidir se esta coa democracia e coa liberdade ou coa Monarquía, a grande empresa e o Deep State. E Unidas Podemos habería matinar se lle vai ser posíbel moito tempo isto de repenicar as campás mentres escoita a misa.

Licenciado en Dereito e graduado en Administración de Empresas. Leva exercendo a avogacía máis de vinte anos e dirixe o seu propio despacho n’A Coruña, con nomeada adicación ao Dereito Administrativo e Mercantil . Foi profesor da Escola de Práctica Xurídica do Colexio de Avogados coruñés e da Facultade de Ciencias Sociais da Universidade de Vigio. Arestora imparte a docencia no primeiro programa de asesoría xurídica de empresa que se desenvolve en Galicia, no Instituto de Finanzas e Formación Empresarial (IFFE).Publicou varios traballos sobre temática xurídica. Foi xefe de gabinete do Conselleiro da Presidencia Pablo González Mariñas, sendo Presidente Fernando González Laxe e secretario xeral de Relacións Institucionais na Vicepresidencia da Xunta ás ordes de Anxo Quintana (2007-2009). Fpoi asesor xurídico do Consello da Xuventude de Galicia (1991-1997) e tivo unha intensa actividade na defensa penal de obxectores e insumisos até que se acadou a supresión do servizo militar obrigatorio. Colaborador da Radio Galega e da TVG e de varios xornais, revistas e emisoras de Radio e TV galegas.