Escocia cara a súa independencia

Os soberanistas do Scottish National Party (SNP) gañaron as súas cuartas eleccións seguidas ao Parlamento nacional escocés (2007, 2011, 2016 e agora 2021) acadando 64 /129 escanos, un menos da maioría absoluta. A maioría independentista completouse cos 8 deputados dos verdes Scottish Green (gañan 2), fronte aos 57 deputados unionistas (31 tories-gañan 1-, 22 laboristas-perden 2 e acadan os seus peores resultados desque o Parlamernto escocés foi restaurado, no 1997- e 4 liberal-demócratas-perden 1 e acadan tamén os seus peores resultados en comicios escoceses recentes-). Os 72/129 deputados a prol da independencia escocesa sobardan os 71 de 2016 e constitúen o mellor resultado da historia para os seareiros da soberanía da vella Caledonia.

Por X.A. Pérez-Lema | A Coruña | 09/05/2021

Na votación ao Parlamento escocés emítense dous votos: un para escoller 73 deputados polo sistema maioritario de distritos uninominais (constituency vote) no que gaña o escano o que quite máis votos (“the winner takes it all”) e outro para escoller outros 56 deputados elixidos en 8 circunscricións plurinominais rexionais por sufraxio proporcional. Nesta segunda escolla penalízanse os partidos máis votados, para acadar unha corrección proporcional potente ao sistema. Deste xeito, a first minister Nicola Sturgeon, cun resultado moi parello en proporción de votos ao de Núñez Feijóo de xullo de 2020 fica un deputado por baixo da absoluta, no canto dos 42/75 de Feijóo 2020. Verdadeiramente hai países que traballan a serio a proporcionalidade electoral.

O SNP acadou os seus mellores resultados da historia das eleccións escocesas en termos absolutos e relativos na escolla de distritos uninominais, cun 47,7% de votos (case 1.300.000, un 46% máis ca os 900.000 de 2011) e 63/73 constituencies. Mais na votación por distritos plurinominais rexionais baixou ao 40,3% e case 200.000 votos (o seu terceiro mellor resultado), sendo os grandes beneficiarios desta dupla escolla os verdes, que acadaron o 8,1%. O partido soberanista Alba, do antigo first minister Alex Salmond, ficou fóra do Parlamentod de Holyrood, cun 2.3% nas eleccións por distritos plurinominais, pois que non se presentou ás constituencies. Como manifestou a analista galega, experta na política escocesa, Pilar Aymara Fernández, a táctica do SNP de desaconsellar o voto dual a prol dos nacionalistas do Alba evitou unha supermaioría de 80 ou máis deputados soberanistas.

De calquera xeito, os resultados foron moi bos para o independentismo escocés. Velaí que a oportunidade dun segundo referéndum de independencia, do indyref2 sexa evidente, tendo en conta tamén a máis alta participación na historia recente das eleccións nacionais escocesas (63% fronte ao 55,8% de 2016 e o 50,3% do 2011). Nicola Sturgeon ten un mandato nidio da cidadanía escocesa para convocar un novo referéndum de independencia tan logo como llelo permita a pandemia e tamén ten un nidio mandato para usar todos os medios legais ao seu dispor que posibiliten este referéndum, que conta coa oposición do prime minister británico Boris Johnson. Neste senso, é moi rechamante a opinión de Kirsty Strickland deste domingo no xornal unionista escocés The Scotsman, suxerindo que lib dem, tories e laboristas haberían gañar o relato a prol do voto negativo nese indyref2 no canto de se opor á súa celebración. Verdadeiramente hai países onde prohibir votar considérase pouco democrático.

As eleccións escocesas amosaron outravolta unha tendencia xeral europea: as distintas nacións e territorios votan cada vez máis de xeito distinto, como vimos de observar no caso das eleccións nacionais vascas, galegas e catalás e nas rexionais madrileñas. Neste 6-M electoral no Reino Unido o avance conservador nas eleccións locais inglesas (e na parcial de Blackpool) contrasta co grande trunfo independentista en Escocia e coa rechamante vitoria laborista (quitou 30/60 deputados) en Gales, onde os soberanistas do Plaid Cymru avanzan, cun 20,7% de votos e 13/60 escanos (fronte aos 12 de 2016 e aos 11 de 2011). Mais estas eleccións galesas ben merecen un artigo de seu.

Licenciado en Dereito e graduado en Administración de Empresas. Leva exercendo a avogacía máis de vinte anos e dirixe o seu propio despacho n’A Coruña, con nomeada adicación ao Dereito Administrativo e Mercantil . Foi profesor da Escola de Práctica Xurídica do Colexio de Avogados coruñés e da Facultade de Ciencias Sociais da Universidade de Vigio. Arestora imparte a docencia no primeiro programa de asesoría xurídica de empresa que se desenvolve en Galicia, no Instituto de Finanzas e Formación Empresarial (IFFE).Publicou varios traballos sobre temática xurídica. Foi xefe de gabinete do Conselleiro da Presidencia Pablo González Mariñas, sendo Presidente Fernando González Laxe e secretario xeral de Relacións Institucionais na Vicepresidencia da Xunta ás ordes de Anxo Quintana (2007-2009). Fpoi asesor xurídico do Consello da Xuventude de Galicia (1991-1997) e tivo unha intensa actividade na defensa penal de obxectores e insumisos até que se acadou a supresión do servizo militar obrigatorio. Colaborador da Radio Galega e da TVG e de varios xornais, revistas e emisoras de Radio e TV galegas.