O soberanismo galego

Os conceptos son equívocos. Mesmo ás veces só poden facer dano, como cantou Depeche Mode (Enjoy the silence, 1990). Dende o ámbito do galeguismo político, ao longo dos seus 170 anos de percorrido, formuláronse propostas autonomistas, federalistas, confederalistas ou indepe-arredistas. Mais sempre dende a consideración do dereito de Galicia a decidirmos o noso futuro.

Por X.A. Pérez-Lema | A Coruña | 14/11/2021

Cómpre distinguirmos entre a orixe e o destino. A orixe é, para os que cren que Galicia é unha parte de España sen dereito ningún adicional, a soberanía única que este día defenderon no Parlamento de Galicia o PSdeG de Gonzalo Caballero e o PPdeG de Núñez Feijóo, de xeito que unha reforma do marco xurídico-político podería suprimir o limitado autogoberno galego e restaurar o centralismo no que acreditan as forzas políticas españolas.

Mais a orixe, para os soberanistas, é o recoñecemento de Galicia como nación, como suxeito xurídico-político coa plena capacidade de decidir o seu futuro. E aquí é onde se entende o debate congresual do BNG de hai poucos días. No debate sobre o destino da capacidade de orixe, do dereito a decidir, que sempre defendeu o BNG (e o PG da República e transición, o PNG-PG, UG ou o PSG-EG ) a respecto das fórmulas concretas do exercicio dese dereito, que abanearon entre o federalismo asimétrico en 1931 e a autonomía estatutaria de 1936 até as Bases Constitucionais de 1977-1978 e o autononisno doutros de 1980-1981.

Se recoñecemos o dereito a decidir de Galicia non temos por que escoller á forza unha independencia que neste momento histórico non sería entendida pola maioría cidadá. Porque o soberanismo, o dereito a decidir, constitúe a orixe: somos unha Nación e temos dereito a decidirmos o noso futuro. E o destino é a fórmula concreta desa nosa decisión: federalismo, autonomía, cosoberanía plurinacional ou independencia.

O soberanismo xoga nunha liga distinta ao autonomismo, federalismo ou independentismo., porque representa á orixe e a permanencia, non a continxencia e a estratexia. Logo xoga baixo outras regras.

Velaí porque o BNG resolveu ben o seu debate, na liña da maioria social. Malia que paire aínda a nula sensibilidade española para ofrecermos un status diferente no seu contexto plurinacional. Un status diferente que merecemos como titulares do noso dereito a decidir e precisamos para garantir o noso benestar social e económico, imposíbel dende alicerces dun Estado español para o que as bases produtivas galegas non son importantes e mesmos son prescindíbeis.

Licenciado en Dereito e graduado en Administración de Empresas. Leva exercendo a avogacía máis de vinte anos e dirixe o seu propio despacho n’A Coruña, con nomeada adicación ao Dereito Administrativo e Mercantil . Foi profesor da Escola de Práctica Xurídica do Colexio de Avogados coruñés e da Facultade de Ciencias Sociais da Universidade de Vigio. Arestora imparte a docencia no primeiro programa de asesoría xurídica de empresa que se desenvolve en Galicia, no Instituto de Finanzas e Formación Empresarial (IFFE).Publicou varios traballos sobre temática xurídica. Foi xefe de gabinete do Conselleiro da Presidencia Pablo González Mariñas, sendo Presidente Fernando González Laxe e secretario xeral de Relacións Institucionais na Vicepresidencia da Xunta ás ordes de Anxo Quintana (2007-2009). Fpoi asesor xurídico do Consello da Xuventude de Galicia (1991-1997) e tivo unha intensa actividade na defensa penal de obxectores e insumisos até que se acadou a supresión do servizo militar obrigatorio. Colaborador da Radio Galega e da TVG e de varios xornais, revistas e emisoras de Radio e TV galegas.