Todas as horas deixan feridas, a derradeira mata

Algúns empresarios da Comarca de Ferrolterra veñen de solicitar o mantemento da Central Térmica de As Pontes, a de maior potencia instalada do Estado Español, para garantir a subministración da electricidade, e si fose necesario esixen que, se nacionalice, argumentando o seu carácter estratéxico.

Por Fermín Paz | As Pontes | 29/06/2022

É certo que, Alemaña, Australia, Polonia, Italia, Holanda e Grecia atópanse entre os primeiros Estados europeos en reabrir plantas ou tomar medidas para apoiar a enerxía producida con carbón. Pois o crecemento da demanda eléctrica ameaza con comerse o ritmo da oferta.

Sempre lembramos o paraugas cando chove e chegamos tarde e arrastro a todas as cuestións, non-si?

Estando de acordo coa solicitude empresarial, quero falar clariño dalgunha cuestións das que non falaron no seu argumentario.

A transición do modo de produción non existe e polo tanto o cualificativo de xusta foi, é, unha argallada. O mantemento co que viñamos producindo para Enel-Endesa non é unha alternativa pois queren aproveitar a decisión de pechar para facer unha chantaxe permanente e, así, lograr un troco na decisión política. A falla de previsión é total tanto polo Goberno do Estado como da propiedade da Central Térmica. Endesa ten obediencia debida aos seus amos italianos e non aos intereses xerais, ou sexa, Enel quere pechar e os de Endesa calan, por si acaso.

Namentres a Xunta de Galiza se conforma coa cheminea e o goberno do PSOE segue a dar paos de cego, tanto neste asunto como noutros. Por se non abondara co dito, o Alcalde de As Pontes segue mais preocupado polo seu futuro político que o de seu pobo namentres a desfeita é un feito.

No actual escenario, dunha total incerteza sobre os prezos futuros da enerxía e, o que aínda é máis grave, da garantía de subministro, o correcto sería obrigar a Enel-Endesa a manter, por pura precaución, os grupos da Central Térmica de As Pontes en perfecto estado operativo, facendo os investimentos precisos, co seu cadro de persoal completo, propio e auxiliar, e co stock que se poda almacenar no Parque de Carbóns. Como digo, non tanto para funcionar a marcha normal, senón por pura cautela, non facelo nestes momentos é un acto de irresponsabilidade política do PSOE por activa e do Alcalde de As Pontes por pasiva.

Pesei a todo o exposto e aínda que, todas as horas deixan feridas, a derradeira mata (vulnerant omnes, última necat), debemos loitar para que non pechen a C. T. de As Pontes.

Nota. - Por certo a concesión no Porto de Ferrol que ten Enel-Endesa xa está empregando para levar carbón a outros Estados e tamén para importar-exportar outros graneis.

Cantas reviravoltas

ten a xente e moito mais quen a goberna:

máis cedo que tarde

esquecen os onte e antonte.

Unha doenza pode facer que matinemos cara a onde imos

e decidirmos cal é o camiño

que nos convén.

Aínda estamos a tempo

de non nos esfarelar,

lembrade,

a hora que mata é a derradeira.

A miña actividade política e social ven do ano 1970. Militei e tiven responsabilidades en organizacións do nacionalismo galego a nivel local, comarcal e nacional. A nivel Internacional, Secretario Xeral da Unión Internacional de Sindicatos da Enerxía-Química e Petróleo e da Comisión Executiva dos Sindicatos da Enerxía- Química e do Petróleo da rexión Europea-Paises árabes. Secretario Xeral da Asociación Internacional Droit á l´énergie-Sos Futur con sede en Paris e representante da Ong no Consello Económico e Social da ONU. Na actualidade estou xubilado e fago colaboracións en revistas, publicacións e Foros Internacionais de análises política ou sindical.