As choivas poderían caer un 13 % e as temperaturas subir 1,3 graos en Galicia en 2050

As precipitacións poderían caer un 13 % en Galicia a finais de século se se manteñen as actuais políticas globais de descarbonización, mentres que as temperaturas poderían aumentar 1,3 graos centígrados para 2050, segundo un estudo pioneiro publicado polo think tank OIKOS. Con todo, nun escenario de acción inmediata e ordenada que lograse alcanzar os obxectivos de París, as choivas en Galicia aumentarían un 0,4 % para 2100, mentres que as temperaturas subirían 0,8 ºC en 2050, segundo este traballo.

O informe parte das análises realizadas por prestixiosas entidades, entre elas a Network for Greening the Financial System (NGFS), o grupo de traballo dos principais bancos centrais e científicos climáticos, que establece escenarios que oscilan entre as políticas actuais de descarbonización no ámbito (Current Policies), unha transición desordenada e fragmentada (Divergent Net Zero) e unha acción inmediata e ordenada que lograse alcanzar os obxectivos de París (Net Zero 2050).

Este documento tamén indica que España podería perder máis de catro puntos do Produto Interior Bruto (PIB) ata 2050 se se manteñen as actuais políticas globais de descarbonización e que a inflación podería agravarse en máis de 3 puntos durante as próximas dúas décadas se non se desenvolven as medidas adecuadas, o que provocaría unha recesión co consecuente aumento do desemprego.

ESPAÑA PODE AVANZAR CARA Á RECESIÓN

O estudo reflicte que España "mostra unha especial vulnerabilidade debido ás súas propias circunstancias xeográficas e económicas, polo que unha transición enerxética ordenada resulta esencial, segundo este informe de OIKOS". De manterse as actuais políticas globais de descarbonización, a "maior vulnerabilidade" de España ante a "inacción climática" podería causar unha caída no PIB de ata o 4,4 % en 2050, que quedaría nunha redución do 3,3 % no escenario de descarbonización desordenada e no 1,5 % no caso de que se acometese unha transición ordenada, segundo as mesmas fontes.

Esta diminución do PIB acentuaríase, segundo estas proxeccións, ao longo da segunda metade do século e podería alcanzar o 7 % do PIB, no caso da inacción climática. Os cálculos contidos no informe recollen tamén un impacto inflacionario provocado polo efecto do despregamento e aumento do prezo ás emisións, que eleva o custo da enerxía. Este impacto oscila máis de 3 puntos en función dos escenarios e sería máis pronunciado nunha transición desordenada e fraccionada, no que os prezos poderían aumentar ata un 6 %.

O informe constata, así mesmo, múltiples ramificacións e impactos de segunda orde, que poderían incluír rupturas nas cadeas de subministracións ou crises migratorias cun potencial impacto de desestabilización política tanto na UE como noutras rexións do mundo. En termos climáticos, os impactos aceleraríanse a partir de 2030. Se se manteñen as actuais políticas globais de descarbonización, a temperatura media aumentaría 3 ºC na maioría das Comunidades ata chegar a 2100 e iría acompañada dunha redución das precipitacións de ata o 19 % en rexións como Andalucía.

UNHA TAREFA GLOBAL

As principais conclusións do informe poñen de manifesto que "a loita contra o cambio climático só pode ser efectiva se é global a medio e longo prazo, con políticas públicas aínda non despregadas, pero non con medidas unilaterais sen coordinación internacional", asegura o cofundador de OIKOS, Toni Timoner.

Neste sentido, o informe conclúe que España xa conseguiu desaxustar crecemento económico e aumento de emisións, aínda que aínda queda camiño por percorrer, sendo necesario tamén que a acción colectiva aplíquese en países en vías de desenvolvemento.

Á súa vez, reflicte que a loita colectiva recompensa economicamente, aínda que non de forma inmediata, aínda que desaconsella que a transición enerxética prodúzase de forma desordenada e abrupta, pois podería conducir a España a unha recesión, unha subida dos prezos e un aumento do desemprego.

Toni Timoner insiste en que "a oportunidade de actuar cunha transición ordenada está a pecharse a medida que se pospoñen medidas de descarbonización" e engade que, en vista dos resultados do informe, "a España compénsalle economicamente máis que á maioría do resto de socios europeos impulsar unha transición enerxética ordenada e inmediata e acelerar os esforzos de adaptación climática".

"A ruta óptima para minimizar o impacto económico é unha transición ordenada cara a un mix enerxético que, xunto co despregamento de mecanismos de captura e almacenamento de CO2, permita unha redución progresiva de emisións sen custos económicos onerosos", sinala Timoner.