“Chegar e encher” ou “chegar e espetar”, equivalentes, entre outras, á castelá “llegar y besar el santo”

Para dar a entender que alguén acada ou consegue o que pretende nada máis intentalo, e sobre todo se o leva a cabo sen apenas esforzo, en castelán é moi habitual botar man do fraseoloxismo llegar y besar el santo.

En galego, para dar conta dese mesmo significado, a expresión fraseolóxica quizais máis recorrente e empregada é chegar e encher. Mais tamén dispomos doutras que espremen ese mesmo contido, como imos ver a seguir.

Llegar y besar el santo

Llegar y besar

{= Ter alguén éxito no que pretende nada máis intentalo, nomeadamente cando o consegue sen apenas esforzo.}

Chegar e encher

Chegar e espetar

Chegar e apor # e apoñer

Ex.: Lo suyo fuel legar y besar el santo: entra en el descuento y el primer balón que toca lo convierte en gol.

O seu foi chegar e encher ‡ chegar e espetar ‡ chegar e apor: entra no desconto e o primeiro balón que toca convérteo en gol.

● Mesmo tamén, recolleitas por Vázquez Saco e reflectidas tamén nalgunha outra obra lexicográfica, se cadra por influencia castelá:

Chegar e bicar && Chegar e bicar o santo

● E inda tamén:

Llegar y triunfar

Chegar e triunfar

NOTA:

As expresións galegas están tiradas das seguintes fontes, ou inspiradas nelas:

- Recolleita propia da oralidade galega.

- Recolleita propia documental (artigos de prensa, artigos ou comentarios na Rede, obras escritas, folletos publicitarios, etc.).

- Franco Grande, Xosé Luís: Manuel Leiras Pulpeiro. Obra Completa. Ed. Galaxia, 1970.

- García, Constantino & González González, Manuel (dirs.): Dicionario castelán-galego da Real Academia Galega. Colección Galicia Viva / Real Academia Galega. Fundación Pedro Barrié de la Maza, ano 2004.

- Goce Denis, Amparo: “Parucadas: un ‘dialecto’ vivo nacido en Baiona”. Blog no enderezo de Internet http://parucadas.blogspot.com/

- González Rodríguez, Eladio: Diccionario enciclopédico gallego castellano, vols. I (1958), II (1960) e III (1961). Consultado no Dicionario de Dicionarios da lingua galega (dirixido por Antón Santamarina).

- Martínez [agora, Martíns] Seixo, Ramón Anxo (dir.): Dicionario fraseolóxico galego. Edicións A Nosa Terra, Vigo, 2000.- Vázquez Saco, Francisco: Refraneiro galego e outros materiais de tradición oral. En Cadernos de Fraseoloxía Galega, 5, 2003. Centro Ramón Piñeiro para a Investigación en Humanidades.

- Zamora Mosquera, Federico: Refráns e ditos populares galegos. Ed. Galaxia, 1972, Vigo.