O TS pon orde á concesión libre da nacionalidade española a xudeus sefardíes
Aclara os requisitos para a concesión da nacionalidade e di que corresponde á Dirección Xeral de Seguridade Xurídica e Fe Pública e non a un notario.
Por Europa Press / Redacción | MADRID | 16/01/2025 | Actualizada ás 20:45
O Tribunal Supremo sentou doutrina sobre os requisitos legais para a concesión da nacionalidade española por carta de natureza aos sefardíes orixinarios de España, en base a dúas sentenzas de pleno da Sala Primeira do Alto Tribunal.
En concreto, o TS precisa que a concesión da nacionalidade española por carta de natureza aos sefardíes orixinarios de España conforme á Lei 12/2015, de 24 de xuño, corresponde á Dirección Xeral de Seguridade Xurídica e Fe Pública, "que non está vinculada pola valoración do notario na acta de notoriedade que contempla a lei acerca de se se cumpren ou non os requisitos legais esixidos para a concesión".
Ademais, lembra que a Lei 12/2015 esixe que os medios de proba que permiten valorar se queda acreditada ou non a condición de sefardí do solicitante, cumpran determinados requisitos para poder ser tomados en consideración como elementos de xuízo. "É dicir, requírese que os medios probatorios observen de maneira rigorosa os requisitos legalmente establecidos", puntualiza.
Así, sinala que cando o certificado expedido polo presidente da comunidade xudía ou autoridade rabínica non reúne os requisitos, "non se lle pode dar valor probatorio". En canto ao informe motivado que acredite a pertenza dos apelidos do solicitante á liñaxe sefardí de orixe española, a lei alude a que se trate dun informe "emitido por entidade de competencia suficiente". Ademais, precisa que o feito de que a lei prevexa como un dos medios probatorios o "informe motivado, emitido por entidade de competencia suficiente, que acredite a pertenza dos apelidos do solicitante á liñaxe sefardí de orixe española" non significa "que calquera informe que teña tal obxecto haxa de ser necesariamente aceptado pola Dirección Xeral de Seguridade Xurídica e Fe Pública e polo tribunal que coñeza da impugnación".
En todo caso, engade que isto non impide que outros informes, como os xenealóxicos ou outros que sexan emitidos por expertos ou investigadores poidan ser tomados en consideración como un elemento máis.
