Confirmados os 22 anos de cárcere a José Eirín por asasinar a Jessica Méndez chocando contra ela en Barro
O TSXG tamén rexeitou a alegación do condenado na que cuestiona a imparcialidade do maxistrado presidente do Tribunal do Xurado. A pesar de todo, a sentenza non é firme, pois cabe presentar recurso de casación ante o Tribunal Supremo
Por Europa Press / Redacción | PONTEVEDRA | 07/02/2025 | Actualizada ás 12:25
O Tribunal Superior de Xustiza de Galicia (TSXG) confirmou a pena de 22 anos de cárcere imposto a José Eirín por asasinar a Jessica Méndez en Barro impactando o seu vehículo contra o dela pola súa "indiferenza" cara a el.
En concreto, o Alto Tribunal galego desestimou o recurso de apelación do procesado contra a sentenza da sección cuarta da Audiencia Provincial de Pontevedra na que condenou, de acordo co veredicto de culpabilidade do Tribunal do Xurado, a 22 anos de prisión a Eirín por asasinar á súa veciña en 2022 encaixando o seu coche contra o dela. Á hora de ditar a pena, tívose en conta a circunstancia agravante de cometer o delito por razóns de xénero.
No seu día, o Tribunal do Xurado considerou probado que sobre as 09.25 horas do 17 de marzo de 2022, na estrada N-550, á altura de Barro, o acusado, "co propósito de acabar coa vida da vítima", dirixiu "intencionadamente" o vehículo que conducía contra o de Jessica Méndez, que se atopaba detido, agardando para incorporarse á N-550 desde unha estrada secundaria, impactando contra a zona centro-lateral esquerda a unha velocidade aproximada de 80 quilómetros por hora.
Os membros do xurado concluíron que "o modo en que o acusado dirixiu o seu vehículo e impactou violentamente contra o conducido pola vítima eliminou calquera posibilidade de reacción defensiva", así como que a causa dos feitos foi "a indiferenza da vítima" cara ao condenado, "unida ao feito de provir tal indiferenza dunha muller, o que determinou a súa decisión de dirixir o seu vehículo contra o conducido por ela, impactando violentamente contra el".
Agora, a Sala do TSXG rexeitou todos os motivos do recurso de apelación presentado pola defensa do condenado, entre eles o feito de que non fose atendida a súa pretensión de declarar en último lugar no xuízo tras a práctica do resto das probas.
O procesado tamén denunciou indefensión porque se decatou o día anterior á vista de que non se lle deu copia impresa dunhas mensaxes de WhatsApp do móbil da vítima. "O maxistrado presidente rexeita, con razón, esta proba por motivos técnicos; porque, de conformidade co establecido no artigo 34.3 da Lei Orgánica do Tribunal do Xurado, deben achegarse testemuños e non copias privadas", indica o TSXG na sentenza.
Na mesma subliña que non se denuncia "a carencia do testemuño de dita proba en soporte electrónico, posto que recoñece que obraba no seu poder o DVD, do que obtivo en por si a transcrición, e non pode ser doutra maneira, vistos o auto de apertura do xuízo oral e as dilixencias de remisión obrantes na causa nas que se especifica a remisión do CD e a entrega dos testemuños impresos á parte agora recorrente".
O motivo, por tanto, foi rexeitado, do mesmo xeito que a vulneración que alegou do artigo 24.2 da C.E. como consecuencia da inadmisión de resolucións xudiciais e as súas impugnacións "para que os xurados puidesen comprobar a evolución da imputación inicial e como a mesma ha ido variando de xustificación".
DE HOMICIDIO IMPRUDENTE A FEITO DOLOSO
Neste sentido, a Sala do Civil e Penal do Alto Tribunal galego incide en "o coidado co que a Lei regula o obxecto sobre o que debe versar a proba, precisamente para evitar calquera indicio de confusión xeradora de indefensión".
Así, engade que "a instrución foi, como é lóxico, avanzando, e o que en principio parecía un homicidio imprudente de tráfico, foi derivando cara a un feito doloso, e mesmo na audiencia de conformación do obxecto do veredicto admitiuse a posibilidade do homicidio imprudente coa inclusión da proposición cuarta, declarada non probada".
Os maxistrados tamén rexeitan a aplicación da atenuante de reparación do dano, pois aínda que "se declarase probado que se fixeron xestións por parte do acusado coa compañía aseguradora para que indemnizase aos prexudicados, tales xestións resultarían irrelevantes como substrato de dita atenuante".
Así, subliñan que "a actuación do acusado, aínda que se dese por probada, non gardaría semellanza algunha coa estrutura e características da atenuante de reparación, nin atendería á idea de pronta reparación para evitar as consecuencias de dilacións procesuais".
O TSXG tamén rexeitou a alegación do condenado na que cuestiona a imparcialidade do maxistrado presidente do Tribunal do Xurado. A pesar de todo, a sentenza non é firme, pois cabe presentar recurso de casación ante o Tribunal Supremo.
