Prisión para un granadino que estafou máis de 68.000 euros a un grupo leiteiro galego

O Tribunal Supremo confirmou a condena de dous anos e medio de prisión para un veciño de Granada que estafou a un grupo galego máis de 68.000 euros en pedidos de leite que lle foron fornecidos nunha nave que alugara para o efecto nun polígono industrial de Perigos. Na sentenza, á que tivo acceso Europa Press, o alto tribunal declara que non hai lugar ao recurso de casación interposto polo acusado, de 66 anos, contra a sentenza do Tribunal Superior de Xustiza de Andalucía (TSJA) que xa no seu momento confirmou a condena que lle impuxo a Audiencia Provincial de Granada por este asunto.

Foi condenado concretamente por un delito de estafa polo que, ademais da pena de prisión, deberá indemnizar en 68.086 euros á empresa á que enganou e abonar unha multa de preto de 2.000 euros. Os feitos ocorreron a finais de abril de 2018, cando o acusado se puxo en contacto por teléfono e correo electrónico cun intermediario do grupo leiteiro ao obxecto de efectuarlle, entre o 4 de maio e o 29 de xuño, cinco pedidos de leite por un importe total de 68.086 euros.

Actuou "aparentando unha solvencia da que carecía", a xuízo do tribunal, e é que, a pesar de que non contaba con empresa algunha nin se deu de alta nin tiña traballadores ao seu cargo, utilizou un nome comercial non rexistrado, un selo empresarial inexistente e un CIF de empresa inventado. Os cinco pedidos de leite foron puntualmente recibidos nunha nave que previamente alugara no Polígono Industrial Poligran de Perigos, de modo que dispuxo da mercadoría pero nunca chegou a abonar o seu prezo. De feito, abandonou a nave industrial en xuño de 2018 "facendo imposible a súa localización". Tampouco dispón de documentación algunha que permita coñecer o destino nin as vendas do leite.

O acusado recorreu a sentenza ante o Tribunal Supremo, que o rexeitou incidindo en que a súa versión exculpatoria "non é que sexa inverosímil; é que non se lle pode dar nin o beneficio da dúbida" despois de que no xuízo recoñecese que o nome comercial co que se fixeron os pedidos era seu, que tamén era súa a conta de correo electrónico desde a que estes se efectuaron, que el alugou persoalmente a nave onde debía ser entregada a mercadoría, que os selos estampados nos albaráns son da súa empresa e que era da súa titularidade a conta bancaria cuxo número facilitou el mesmo ao axente comercial para que se librasen os xiros para pagar os pedidos.

A pesar de todo iso, o acusado rexeitou calquera responsabilidade polo fracaso, que atribuíu a unha terceira persoa da que dixo non coñecer "nin o segundo apelido nin o domicilio" e co que, "tras verse só un par de veces nun bar", embarcou nun "vago negocio de comprar mercadoría por xunto, no que el puña todos os elementos empresariais, á espera de que o outro ingresase na súa conta un diñeiro para o pago dos pedidos, que, por suposto, nunca chegou", expón a sentenza.